Miasto Zaborowo zostało założone na prawie magdeburskim w 1644 r. Było to wynikiem ucieczki ewangelików z Dolnego Śląska przed kontrreformacją. W 1975 r. Zaborowo zostało włączone w granice administracyjne Leszna, stając się jego dzielnicą.

Kościół, który powstał w Zaborowie, jest jednym z przykładów kościołów ucieczkowych. Znajduje się zaledwie ok. 5 km od granicy z Dolnym Śląskiem. Obecny budynek z 1796 r. jest trzecim kolejnym na tym miejscu. Pierwszy z 1654 r., drugi z 1660 r. oraz trzeci z 1670 r. spłonęły.

Zaborowo było do tego stopnia sprotestantyzowane, że w XIX w. nie było tam zorganizowanych grup katolików i nie odbywały się w mieście nabożeństwa katolickie. W roku, gdy dokonano trzeciego zaboru Polski, Zaborowo było jedynym miastem w Wielkopolsce, które miało jedynie ewangelickich mieszkańców – wówczas 929.

Do roku 1750 zaborowska parafia ewangelicka była jedną z najważniejszych w Wielkopolsce, z niej wyłoniła się parafia w Rydzynie. Pierwszym duszpasterzem parafii był ks. Johann Reinerus, ostatnim duszpasterzem – ks. Paul Schmidtke, który pozostawał tutaj do 1923 r. Później z powodów kadrowych, parafia była obsługiwana przez duchownego z Kościoła Krzyża w Lesznie.

Kościół ewangelicki był otoczony cmentarzem. Poza cmentarzem parafia dysponowała własną szkołą.

Budynek kościół jest szachulcowy, halowy, z emporami. Nad stołem pańskim znajdowała się kazalnica, która została usunięta, gdy budynek przejęła parafia rzymskokatolicka.

>> Zdjęcia ze stanym obecnym świątyni