18 września 1833 roku Wysoka Komisja Rządowa Spraw Wewnętrznych, Duchownych i Oświecenia Publicznego, stosownym reskryptem umożliwiła erygowanie Cmentarza Ewangelickiego.
Powstał on na gruncie położonym przy trakcie Krakowskim i Piotrkowskim, a odstąpionym Kolegium Kościelnemu przez p. Szmidt`a. Jednakże dopiero w 1858 roku parafii udało się zgromadzić odpowiednie środki celem sprawienia murowanego ogrodzenia cmentarza. Latem roku 1859, dokończono realizację wspomnianego projektu za sprawą p. A. Fricke, członka Kolegium Kościelnego, który nie tylko złożył najwyższą ofiarę na cel obmurowania cmentarza, lecz również czuwał nad wykonywaniem stosownych robót murarskich. Nadto, mając do dyspozycji tylko własne fundusze, zajął się wewnętrznym urządzeniem cmentarza, zaszczepieniem drzewek i krzewów. W 1860 roku Superintendent Generalny, ks. Ludwik, w asyście ks. J. Stockmana, w obecności Hrabiego Oppermanna – Gubernatora, tudzież Kolegium Kościelnego oraz licznie zebranych parafian, dokonuje poświęcenia rozszerzonego i obmurowanego cmentarza.
W 1904 roku zapada kolejna uchwała Kolegium Kościelnego, dotycząca odnowienia cmentarza. Inicjatywę tej materii podejmuje pan Wickenhagen, który na koszt własny obsadza cmentarz drzewkami. Pojawia się również sposobność, by poszerzyć i wyprostować uliczki cmentarne. Na terenie cmentarza swoje miejsce posiada również kwatera żołnierzy niemieckich i austriackich wyznania ewangelickiego, poległych podczas I wojny światowej. Usytuowana jest ona pod północnym murem, po prawej stronie bramy głównej. O miejscu pochówku świadczą nie tylko płyty z piaskowca pokryte odpowiednimi inskrypcjami, lecz również niewielkie słupki z tego samego materiału, świadczące o tożsamości poległych i datą zgonu.
Od początku istnienia nekropolii na nagrobkach zdecydowanie dominuje język polski. Zapewne to rezultat miejskie specyfiki, gdzie kontakt z ludnością polską był codzienny, w przeciwieństwie do kolonistów rolników zamieszkujących teren wsi.
Generalnie rzecz ujmując, najstarszy nagrobek znajdujący się na cmentarzu informuje o zgonie w 1849 roku. Poza nim – jak informuje Adam Penkalla – 5 grobowców z drugiej połowy XIX w., 19 grobowców z XX w., 5 płyt nagrobnych z XIX w i 16 z XX w. Teren cmentarza ogrodzony murem z żeliwną bramą, zbudowanymi w latach 1855-1858. Ów mur okalający cmentarz w 1934 roku zostaje podniesiony na wysokość 1,7 m. Nadto powstaje projekt budowy kaplicy cmentarnej. Dotąd nie udało się go zrealizować.