Ernest Wilhelm Bursche, ur. 9 maja 1831 roku w Turku, zm. 6 kwietnia 1904 roku w Zgierzu) proboszcz parafii w Zgierzu w latach 1866 – 1904. Pastor Ernest Wilhelm Bursche był synem tkaczy, Johanna Gotthelfa Bursche i Eleonory, z domu Schaefer, którzy przybyli z Saksonii i osiedlili się w Turku. Ernest spełnił marzenie swoich nieżyjących rodziców studiując w latach 1854 -1858 w Dorpacie. 15 sierpnia 1858 roku został ordynowany przez generalnego superintendenta ks. Juliusza Ludwiga. Służbę duszpasterza zgierskiego zaczął po ośmioletnim okresie wikariatu w Lipnie, Kaliszu i Łodzi. 35-letni Ernest Wilhelm Bursche przybył do Zgierza w 1866 roku wraz z rodziną i od miesiąca lutego tego roku przez osiem miesięcy administrował parafią.
Następnie 7 października 1866 roku wybrany został na jej proboszcza. Jeszcze w okresie administrowania miał do pomocy pracującego już w parafii od 14 września 1864 roku pomocnika, którym był ks. Karol Juliusz Pastenaci (Pastenacy). Ks. E.W. Bursche, już jako proboszcz zgierski, administrował w latach 1867-1868 jedyną wówczas w Łodzi ewangelicką parafią św. Trójcy. Pastor Ernest Wilhelm Bursche sprawował urząd proboszcza zgierskiej parafii przez 38 lat do swojej śmierci w wieku 73 lat. Za jego kadencji zakupiono budynek, w którym później znalazła siedzibę szkoła ewangelicka, powstał Dom Starców oraz kaplica przedpogrzebowa z mieszkaniem dla pracownika cmentarnego. Dokonano znacznego powiększenia cmentarza oraz rozpoczęto przygotowania do wybudowania Domu Parafialnego, w którym później znalazł siedzibę Dom Sierot. Przez ostatnie siedem lat życia od roku 1897 pastor E.W. Bursche pełnił też funkcję superintendenta diecezji płockiej. Jego zakres obowiązków uległ wówczas znacznemu rozszerzeniu, w związku z czym przydzielono mu w 1898 roku do pomocy wikariusza – Bernharda Erdmanna. Następcami ks. B. Erdmanna byli: Rudolf Buse, Richard Paschke i Leo Jan Sachs. Ks. L. J. Sachs został mianowany na to stanowisko 14 stycznia 1902 roku. Wówczas stan zdrowia proboszcza zgierskiego uległ już znacznemu pogorszeniu. Dziewięć miesięcy wcześniej pastor E.W. Bursche znalazł się wśród zacnego grona pastorów, nauczycieli i świeckich przedstawicieli Konsystorza Ewangelicko-Augsburskiego, którym Najjaśniejszy Pan, wskutek najpoddańszego raportu ministra spraw wewnętrznych o wyjątkowo gorliwem pełnieniu obowiązków (…) decyzją z dnia 1 kwietnia 1901 roku na przyznanie najwyższych odznaczeń Najmiłościwiej zezwolić raczył. Proboszczowi zgierskiemu przyznano order św. Anny klasy 3-ej.
W ciągu ostatnich 8 miesięcy swego życia był tak słaby, że wymagał całodobowej opieki, której udzielała mu małżonka. Zmarł 6 kwietnia 1904 roku, w wieku 73 lat. Nie doczekał niestety ważnego dnia, w którym jego pierwszy potomek – Juliusz Bursche stanął na czele władz Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Pogrzeb proboszcza E.W. Bursche, który odbył się w sobotę 9 kwietnia 1904 roku przy udziale 19 pastorów i niezliczonych tłumów żałobników – nie tylko parafian, ale także społeczeństwa zgierskiego.
Opracowanie tekstu Edyta Klink-Orawska