Parafia ewangelicka w Rojewicach została utworzona w 1856 roku, lecz wcześniej Rojewice i okoliczne wsie, w których odsetek ewangelików sięgał 100% korzystały z posługi wikariusza z Bydgoszczy, który odprawiał tu nabożeństwo raz w miesiącu (wg niektórych źródeł byli tam osadnicy olęderscy, podaje się też, że osadnicy z terenów Pomorza).
Pierwszym proboszczem ewangelickim został ks. Reinhard, który osiedlił się na stałe przy parafii, początkowo w chacie chłopskiej, aż do 1857 r., kiedy to parafia zbudowała z własnych środków pastorówkę. Kiedy 27 sierpnia 1857 r. spłonął dom modlitwy i szkoła, nabożeństwa musiały odbywać się na zewnątrz, następnie w różnych domach, a konieczność budowy kościoła okazał się być pilna.
W celu gromadzenia środków na budowę kościoła ks. Reinhard opublikował najpierw zbiór kazań wysłanych mu przez duchownych pod tytułem „Bausteine zum Hause Gottes im Lande der Zerstreuung” (Breslau 1859), który zarobił 2100 marek; następnie opublikował pisemne prośby o pomoc w Kreuz-Zeitung i przedstawił je na walnym zgromadzeniu Gustav-Adolf-Verein (Stowarzyszenie Gustawa Adolfa) w Królewcu. Zaprezentował też sytuację kryzysową parafii; na zgromadzeniu ogólnym Gustav-Adolf-Verein (Stowarzyszenie Gustawa Adolfa) w Lipsku, minister spraw wojskowych Bork z Poznania opisał to samo. Sukcesem było to, że ze wszystkich stron, od stowarzyszeń Gustava Adolfa m.in w Holsztynie, Berlinie, Królewcu Szczecinie, Lipsku, Poznaniu itd. płynęło wsparcie dla parafii, sam król wręczył dar 2862 marek. W sumie parafia zebrała ponad 21000 marek na budowę kościoła. 12 października 1860 r., położono kamień węgielny pod piękny, przestronny, masywny kościół z wysoką wieżą, który został uroczyście poświęcony 11 czerwca 1862 r. Parafia ewangelicka w Rojewicach była najliczniejsza parafią na terenie Kujaw Zachodnich i Pałuk.
Kościół zbudowany jest w stylu neogotyckim z prezbiterium zwróconym na północ, murowany z cegły czerwonej, pilastry z cegły żółtej, podmurówka kościoła z kamienia ciosanego. Od strony południowej znajduje się murowana wieża o wysokości około 24 m, ze strzelistym dachem pokrytym czerwoną blachą dachówkową, po ostatnim remoncie. Przed remontem dach był pokryty łupkiem. Na szczycie wieży znajduje się miedziana kula, na której stoi krzyż z patynowym nalotem. Są tam zamocowane trzy dzwony oraz nieczynny zegar na cztery strony świata. Dach na kościele jest dwuspadowy, pokryty dachówka ceramiczną w koronkę. Jedna połać dachu od strony wschodniej jest pokryta dachówką ceramiczna w kolorze „siwym”(pochodzi ona z rozbiórki pałacu w Lipiu, gmina Gniewkowo), a połać zachodnia ma kolor czerwony.
W latach dwudziestych proboszczem był w Rojewicach ks. Stassehl, zaś w latach trzydziestych ks. Johannes Arnstadt urodzony na Grenlandii. Obok kościoła stoi pastorówka i szkoła ewangelicka, a w bezpośrednim ich sąsiedztwie cmentarz ewangelicki. Największy z zapomnianych cmentarzy wiejskich w powiecie o powierzchni 0,55 ha góruje nad innymi także ilością zachowanych nagrobków – ponad 120 widocznych. Jego zachowanie należy traktować jako cud, gdyż zwykle ponowna katolicka konsekracja kościoła poewangelickiego pociągała za sobą likwidację nagrobków ewangelickich na przykościelnym cmentarzu i rozpoczęcie pochówków katolickich. W Rojewicach kościół stał się po 1945 r. kościołem rzymskokatolickim pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa natomiast cmentarz katolicki założono tuż za zachodnią krawędzią ewangelickiego.
źródło:
http://lapidaria.wikidot.com/cmentarz-ewangelicki-rojewice