Dawny koś­ciół ewan­gelicki w Kon­stan­tynowie Łódzkim, (niegdyś pod wezwaniem Jana Chrz­ci­ciela, dzisiaj – Józefa Robot­nika) pier­wot­nie wyglą­dał znacznie skrom­niej. Świą­ty­nia została wznie­siona w lat­ach 1826–34 według pro­jektu Lud­wika Bethiera jako murowany, jed­non­a­wowy budynek o wymi­arach 21 (dłu­gość) na 13 (sze­rokość) i 7 (wysokość) metrów. Budowa trwała dość długo, poświęce­nie i odd­anie świą­tyni wiernym nastąpiło 14 XII 1834 roku. Zanim skońc­zono budowę zboru, przez 13 lat (1821–1834) wszelkie uroczys­tości relig­ine (śluby, chrzty, msze żałobne) odpraw­iano w koś­ciele katolickim w Kaz­imierzu nad Nerem.

Pod koniec XIX wieku kon­stan­tynowski koś­ciół uległ znacznym zmi­anom. Od frontu dobu­dowano wieżę dzwon­niczą nakrytą spicza­stym chełmem a elewacji nadano cechy rene­san­sowe. Niestety, w cza­sie I wojny świa­towej kościół uległ niemal całkowitemu zniszczeniu. Nowego korpusu, według projektu Józefa Kabana, świątynia doczekała się dopiero w 1923 roku.

Ostat­nie ewan­gelickie nabożeństwo odbyło się tu w sty­czniu 1945 roku. Po wojnie, od uszczu­plonej liczeb­nie parafii ewangelicko-augsburskiej, świą­tynię prze­jęła parafia rzym­skoka­tolicka. W lat­ach 2009–2014, w kościele wyko­nano szereg prac remon­towych, a 6 października 2011 roku budynek wraz z otocze­niem wpisany został do rejestru zabytków.

Więcej na: http://osadnicy.info/okreg-lodzki/konstantynow-lodzki/kosciol-w-konstantynowie