Urodził się w Stokach ko­ło Piotrkowa Trybunalskiego, które należały terytorialnie do Parafii Bełchatów. Ukończył studia teologiczne na Uniwersytecie w Dorpacie. W latach 1902-1903 wikariusz Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Tomaszowie Mazowieckim. W latach 1903-1915 proboszcz w parafii Koło. W 1915 r. internowany przez Niemców za propagowanie polskiego patriotyzmu. Po zwolnieniu w 1916 r. proboszcz w Łomży. W 1918 r. zwolniony za krzewienie polskości ze stanowiska duchownego. Wówczas zgłosił się do armii. Członek Polskiej Organizacji Wojskowej. 25 września 1919 roku Naczelny Wódz Wojsk Polskich mianował go naczelnym kapelanem wyznania ewangelickiego. Pełnił służbę na stanowisku szefa Głównego Urzędu Duszpasterskiego Wyznania Ewangelicko-Augsburskiego, a od 1927 – szefa Wydziału Wyznania Ewangelicko-Augsburskiego Biura Wyznań Niekatolickich Ministerstwa Spraw Wojskowych. 30 września 1929 r. został przeniesiony w stan spoczynku. Po wybuchu II wojny światowej, pozostawił swoją rodzinę i dołączył do grupy żołnierzy i uczestniczył w walkach. Pod koniec września dostał się do niewoli sowieckiej w okolicy Zamościa. Więziony w Putywlu i Kozielsku. 24 grudnia 1939 r. został wywieziony z Kozielska do Moskwy, a później zamordowany w Twerze.