Ks. Waldemar Lucer urodził się 4 grudnia 1906 roku w Kopydłowie. Studia teologiczne ukończył w Warszawie podobnie jak inni księża ewangeliccy na Uniwersytecie Warszawskim. 13 marca 1932 r. został ordynowany w Warszawie na księdza ewangelickiego przez swojego wielkiego nauczyciela ks. bpa Juliusza Burschego. Wikariat odbył w parafii w Rypinie, a po dwóch latach został administratorem w Chełmie Lubelskim, Kamieniu i Mościcach. Za swoje patriotyczne przekonania w chwili wybuchu wojny został aresztowany przez Gestapo. Początkowo był więziony na zamku w Lublinie. Potem wywieziony został do obozu koncentracyjnego w Dachau.Do końca wojny przebywał w obozie.
Po zakończeniu działań wojennych powrócił do Lublina aby podjąć dzieło odbudowy parafii. Konsystorz Kościoła Ewangelickiego powierzył mu także odpowiedzialną funkcję organizatora parafii ewangelickich na Ziemiach Odzyskanych. W 1956 r. przeniósł się na stałe do Wałbrzycha, gdzie jako proboszcz pracował jednocześnie w Dzierżoniowie, Bielawie i Kamiennej Górze. W tym jednym z najtrudniejszych okresów dla Kościoła ewangelickiego zabezpieczał mienie kościelne, gromadził współwyznawców, organizował parafie.
Po 26 latach służby duszpasterskiej w parafiach województwa wałbrzyskiego, objął probostwo we Wrocławiu. 2 marca 1958 r. na Zgromadzeniu Diecezjalnym zostaje wybrany na Seniora Diecezji Wrocławskiej, której przewodził 21 lat aż do roku 1979. W tym czasie był bardzo zaangażowany w ekumeniczną działalność kościołów wrocławskich. Był współprzewodniczącym Komisji Mieszanej Polskiej Rady Ekumenicznej i Episkopatu Polski. 10 lat pełnił funkcję prezesa. Ks. Lucer sprowadził do Wrocławia ks. Ryszarda Bogusza bezpośrednio po studiach teologicznych. Następca ks. Lucera na stanowisku seniora Diecezji ks. bp Pośpiech tak wspomina swojego poprzednika: Niejedno sprawozdanie składane na zgromadzeniach diecezjalnych kończył słowami apostoła Pawła a tak bracia mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału dla pana, wierząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu.
Po przejściu na emeryturę w 1979 r. przeniósł się z rodziną do Warszawy. 15 marca 1992 r. obchodził uroczyście w czasie nabożeństwa w warszawskim kościele św. Trójcy 60-lecie swojej ordynacji. Trzy dni później zmarł.
Źródło http://old.luteranie.pl/pl/?D=646