W roku 1907 w Studzionce mieszkało 300 ewangelików. O budowie kościoła myślano już przed I wojną światową. Niestety jej wybuch uniemożliwił zrealizowanie tych planów.

Po wojnie wrócono do planów budowy kościoła. 21 września 1938 r. wojewoda śląski, Michał Grażyński pismem do Tymczasowej Rady Kościelnej Ewangelickiego Kościoła Unijnego zawiadamia o zgodzie „na budowę kościoła ewangelickiego w Studzionce, według zatwierdzonych przez Urząd Wojewódzki Śląski planów”.

Kościół zaprojektował ewangelik Tadeusz Michejda. Przewodniczącym komitetu budowy został ks. Karol Bronisław Kubisz z Pszczyny, jego zastępcą mianowano Gustawa Ciemałę. Prace budowlane powierzono Józefowi Pasternemu z Golasowic, nadzór budowlany sprawował Teodor Torentz z Katowic.

W 1937 r. Paweł i Zofia Michałkowie, właściciele gospodarstwa nr 53 w Studzionce ofiarowali grunt pod budowę Domu Bożego. Uroczyste poświęcenie kamienia węgielnego pod budowę kościoła ewangelickiego w Studzionce odbyło się 31 października 1938 r. o godz. 11:00. Słowem Bożym służył ks. Jerzy Tytz z Sosnowca i ks. Jan Harlfinger z Katowic, zgromadzonych przywitał ks. Karol Kubisz.

W akcie erekcyjnym czytamy: „(…) w filiale z dala położonym od kościoła macierzystego, gdzie mieszka znaczna zwarta grupa zborowników, pałających miłością ku Bogu i Kościołowi Ewangelickiemu, pragnących i łaknących pokarmu Słowa Bożego, przywiązanych do spuścizny przodków, stanął mimo licznych przeszkód
i trudności kościół jako nowe ognisko, z którego będzie promieniowało światło Ewangelii. Za to niech będzie Nieśmiertelnemu, Niewidzialnemu samemu mądremu Bogu cześć i chwała na wieki wieków. Amen.

Na podstawie strony parafialnej parafii ewangelickiej w Studzionce.