Pobierał nauki w piotrkowskim gimnazjum. Następnie w Łodzi, gdzie w 1893 r. uzyskał maturę. Po zdaniu egzaminu dojrzałości rozpoczął studia na wydziale matematyczno-przyrodniczym UW. Za udział w manifestacji patriotycznej w kwietniu 1894 r. zorganizowanej w setną rocznicę insurekcji warszawskiej, został aresztowany i zesłany w głąb Rosji. Po zwolnieniu powrócił do Łodzi, gdzie pracował fizycznie. W 1896 r. po usilnych staraniach podjął studia teologiczne w Dorpacie. Dzięki jego zaangażowaniu doprowadził do legalizacji Koła Polskich Teologów w Dorpacie. Ordynowany w 1902 r. Po ordynacji w latach 1902-1906 wikariusz w warszawskiej parafii Św. Trójcy. Następnie proboszcz w Lipnie (1906-1913) i Ozorkowie (1913-1918). W 1918 r. został powołany przez kolegium kościelne w Warszawie na stanowisko prefekta. Od 1919 r. wicedyrektor, a od 1921 r. dyrektor gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie. W roku akademickim 1922/1923 prowadził wykłady z teologii praktycznej na Wydziale Teologoii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie wojny organizował tajne nauczanie w szkole M. Reja.

Był współzałożycielem i w redaktorem miesięcznika „Ewangelik”. Współpracował z redakcją „Głosu Ewangelickiego”. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta i Złotym Krzyżem Zasługi. Pochowany na cmentarzu ewangelickim w Warszawie.