Ks. Krenz urodził się w Zduńskiej Woli dnia 3 stycznia 1890 r. Po ukończeniu szkoły średniej studiuje w Dorpacie na wydziale teologii ewangelickiej. Już w czasie studiów wolne chwile poświęca szkółce niedzielnej.

Po ukończeniu studiów zostaje ordynowany w Parafii św. Trójcy w Łodzi, gdzie odbywa wikariat. W 1915 r. obejmuje administrację Parafii w Grodźcu i Zagórowie. Obok wielu czynności parafialnych bierze czynny udział w organizowaniu szkolnictwa parafialnego. W 1919 r. zostaje proboszczem Parafii w Nieszawie, którą prowadzi do 1930 r. Oprócz szerokiej działalności w parafii pracuje niestrudzenie społecznie, organizując szkolnictwo na terenie powiatu nieszawskiego.

W 1930 r. objął stanowisko prefekta Parafii św. Trójcy w Warszawie, w szczególności prefekta ewangelickiego gimnazjum męskiego im. M. Reya.

Na początku października 1939 r. został wezwany do siedziby gestapo i nakłaniany do podpisania volkslisty. Ks. Krenz odmówił, za co trafił do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Jesienią 1940 r. został zwolniony. Po powrocie do Warszawy zajął się organizacją tajnego nauczania dla uczniów Prywatnego Męskiego Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Reja Zboru Ewangelicko-Augsburskiego w Warszawie.

W czasie powstania warszawskiego sprawował opiekę duszpasterską nad ludnością cywilną i powstańcami Śródmieścia, a swoją posługę prowadził w prywatnych mieszkaniach. W czasie powstania warszawskiego dotknął Go wielki cios: stracił żonę i córkę, które zginęły przysypane gruzami w piwnicy kamienicy Wedlów przy ul. Szpitalnej 6. Pozostał z jedynym synem Janem. Nie załamał się jednak i natychmiast po ukończeniu działań wojennych stanął do pracy w Kościele.

Administruje krótko Parafiami: w Piotrkowie, Tomaszowie Maz., Bełchatowie, Radomsku, Żyrardowie. Wraca wreszcie na swe dawne stanowisko prefekta w Warszawie.

Był gorliwym wychowawcą dziatwy zyskując jej przywiązanie i miłość. Chwile wolne od pracy wychowawczej poświęca działalności publicystycznej, opracował: „Śpiewniczek dla dzieci”, „Historie Biblijne”, „Naukę Wiary i Życia”. Był czynnym członkiem komisji opracowujących śpiewniki kościelne, „Agendy” i inne wydawnictwa. Prowadził czasopismo ekumeniczne. Był też autorem wielu artykułów drukowanych w periodykach kościelnych.  1954 r. został odznaczony Kościelnym Krzyżem Zasługi nadanym przez Naczelną Radę Kościoła.

źródło: Luteranie.pl