Urodzony 7 lutego 1926 r. w Krakowie, syn ks. prof. Wiktora Niemczyka i Anny z domu Heczko. Po przerwanej wojną nauce, w 1946 r. złożył egzamin maturalny i podjął studia medyczne. Po roku zdecydował się na przeniesienie na Wydział Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego. Studia ukończył w 1951 r. W trakcie studiów powołany na stanowisko zastępcy asystenta przy Katedrze Egzegezy Starego Testamentu i Języka Hebrajskiego.

W 1958 roku wrócił ze studiów uzupełniających w Heidelbergu, zaś w 1960 r. obronił pracę doktorską na temat „Naśladowanie Boga w Starym Testamencie”. Jego promotorem był ks. prof. dr Jan Szeruda. Po niespodziewanej śmierci promotora (1960 r.), przejął wszystkie zajęcia dydaktyczne w katedrze, w której dotąd był adiunktem. Od 1966 r. oficjalny kierownik katedry. Członek Komisji Przekładu Pisma Świętego i tłumaczenia czterech ksiąg Starego Testamentu. Wydał m.in.: „Zarys wstępu do Starego Testamentu”, „Teologia Starego Testamentu”, „Dzieje Izraela”. Od 1969 r. także kierownik Katedry Wiedzy Nowotestamentowej i Języka Greckiego. W 1980 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach 1980-87 rektor Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie.

Zmarł 25 grudnia 1990 r. Został pochowany na cmentarzu ewangelickim w Warszawie.

Źródło: Luteranie.pl