Ukończył studia teologiczne na Uniwersytecie w Dorpacie. Członek Konwentu Polonia.20 maja 1883 r. ordynowany na duchownego. W latach 1883–1884 pełnił funkcję wikariusza warszawskiej parafii ewangelicko-augsburskiej św. Trójcy. Następnie proboszcz-administrator w Sobiesękach i Prażuchach. Proboszczem w Turku (1893–1904).

Jako pierwszy wprowadził język polski do nabożeństw ewangelickich. Utworzył w Turku Towarzystwo Muzyczne „Lutnia”. W 1904 r. został powołany na pierwszego polskiego prefekta ewangelickiego, uczył religii w Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie.

Podczas I wojny światowej został deportowany do Rosji. Po deportacji rozpoczął pracę w tamtejszym kościele ewangelickim. Zmarł nagle. W latach 20. XX w. z inicjatywy ks. Jerzego Kahané zawiązał się Komitet Sprowadzenia Zwłok śp. pastora Adolfa Schroetera z Moskwy do kraju. Został pochowany uroczyście 4 czerwca 1928 r. na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie, al. XVIIb.