Jan Szturc urodził się w 1955 r. w Katowicach. Absolwent fizyki na Uniwersytecie Śląskim, pracował w Zakładzie Fizyki Ciała Stałego PAN w Zabrzu, a od 1983 r. w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej, gdzie w 1991 r. obronił doktorat z tematyki hydrologicznej. Zajmuje się meteorologią i hydrologia radarową, interpretacją danych teledetekcyjnych i fizyką atmosfery. Jest autorem kilku książek z tych dziedzin i kilkudziesięciu prac naukowych. W 2011 r. Rada Wydziału Nauk o Ziemi Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach na podstawie dorobku i dzieła pt. Niepewność w radarowych pomiarach opadu z punktu widzenia hydrologii nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego nauk o Ziemi w zakresie geografii, specjalności: hydrologia, meteorologia. Jest przedstawicielem Polski w kilku europejskich programach badawczych w ramach COST i 5. PR UE. Społecznie zajmuje się głównie publicystyką ewangelicką. Jest autorem kilku książek: Luteranie w Górnośląskim Okręgu Przemysłowym (1995, z Grażyną Szewczyk), Ewangelicy w Polsce. Słownik biograficzny XVI-XX w. (1998), Tymczasowa Rada Kościelna Ewangelickiego Kościoła Unijnego na Górnym Śląsku (1937-1939) (2003) i Stowarzyszenia społeczno-kulturalne w polskim ewangelicyzmie (2006). Był współzałożycielem i w l. 1997-2001 redaktorem naczelnym (nadal pozostaje w redakcji) kwartalnika społeczno-kulturalnego „Myśl Protestancka”, od 2003 r. redaguje kwartalnik diecezjalny „Ewangelik”, publikuje w różnych czasopismach wyznaniowych, kulturalnych i regionalnych. Był współzałożycielem oddziału w Katowicach Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego i w l. 1986-95 oraz od 2002 r. jego prezesem, natomiast w Zarządzie Głównym Towarzystwa był w l. 1991-99 wiceprezesem, w l. 1999-2002 sekretarzem, a od 2007 r. znowu wiceprezesem. Od 2007 r. jest członkiem Synodu Kościoła.