Sucha Koszalińska jest wsią leżącą w odległości 10 km od Koszalina, przy drodze do Darłowa.
Kościół w Suchej Koszalińskiej został zbudowany w XIV w. Jest murowany z cegły o układzie wendyjskim i gotyckim oraz z kamieni polnych. Kościół jest jednonawowy, na planie prostokąta. Stojąca po zachodniej stronie wieża ma trzy kondygnacje, wisi na niej dzwon o imieniu Zuzanna z 1600 roku. Dach nawy dwuspadowy, kryty dachówką, nad wieżą ośmiopołaciowy, kryty gontem. Do kościoła przylega ryglowej konstrukcji zakrystia oraz co jest rzadkością, komin – pamiątka po dawnym piecu.
Do wnętrza wchodzi się przez portal ostrołukowy. Nawa przykryta jest płaskim stropem. We wnętrzu zachowały się barokowe elementy wystroju – obrazy przedstawiające Zmartwychwstanie Chrystusa i Ostatnią Wieczerzę, pochodząca z ok. 1750 r. drewniana i polichromowana ambona, empora organowa z XVII w. z przedstawieniami ewangelistów, Chrystusa i św. Jana Chrzciciela, chrzcielnica z II poł. XVII w. Warto też zwrócić uwagę na rzeźbione w piaskowcu epitafium z 1728 r. Ufundowane zostało przez Jacoba Adriana von Heydebrecka, ministra finansów Księstwa Pomorskiego i właściciela Suchej (która nazywała się do 1945 r. Zuchen) na pamiątkę odzyskania wsi przez ten ród z zastawu u panów von Schwerin.
Od Reformacji do 1945 r. kościół należał do ewangelików. Po II wojnie światowej kościół, już jako rzymskokatolicki, został poświęcony powtórnie w 1946 r. i otrzymał wezwanie Podwyższenia Krzyża Świętego. W latach 1962-63 przeszedł pierwszy gruntowny remont, a w latach 1994-97 kolejny. Wokół kościoła znajdował się cmentarz. Resztki dawnych nagrobków zgromadzono w jednym miejscu, tworząc małe lapidarium. W 2013 r. wybudowano tu grotę Matki Bożej Bolesnej i drogę krzyżową.
Źródła:
http://sianow.mserwer.pl/content.php?mt=02&p=pk&y=2046&mod=&sid=&cms_id=815