Cecylia Gerwin urodziła się w Odessie 1 sierpnia 1906 roku w rodzinie wyznania ewangelicko-augsburskiego. Jej ojcem był Fryderyk Artur Gerwin, urzędnik biurowy, a matką Marta z Kolbergów. W obawie przed zawieruchą wojenną i rewolucyjną rodzina Gerwinów w 1917 roku wyjechała do Łomży, gdzie mieszkała część rodziny. Cecylia posiadała pięcioro rodzeństwa: Elwirę (ur.1904) – późniejszą germanistkę i muzyczkę, Artura (ur.1909) – późniejszego pastora ewangelickiego, Emilię (ur. 1915) – późniejszą ekonomistkę, Ryszarda (ur. 1919) – późniejszego lekarza i Henryka (ur. 1921) – późniejszego ekonomistę.
Matka Cecylii – Marta Gerwin z domu Kolberg była kobietą o bardzo szerokich horyzontach i wielu zainteresowaniach. Studiowała dzieła teologiczne i filozoficzne; jako równorzędny partner prowadziła rozmowy z osobami gruntownie wykształconymi w tych dziedzinach. Była bardzo pobożna. Dbała o rozwój intelektualny swoich dzieci i wnuków. Jej najstarsza córka Elwira rozpoczęła w 1925 r. studia w Wyższej Szkole Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie.
Cecylia Gerwin po maturze w 1926 r. wybrała utworzony w 1920 roku na Uniwersytecie Warszawskim Wydział Teologii Ewangelickiej. Studia ukończyła jako pierwsza w Polsce kobieta-teolog. W 1934 roku uzyskała tytuł kandydata teologii (odpowiednik doktoratu) i pracowała jako katechetka w Szkole Żeńskiej im. Królewny Anny Wazówny Zboru Ewangelicko-Augsburskiego, przykładając wielką wagę do wpajania zasad tolerancji wobec innych wyznań oraz poszanowania cudzych przekonań i ludzkiej godności. We wspomnieniach nauczycieli i uczniów zachowała się jako osoba pełna mądrości i ciepła. Personel pedagogiczny szkoły, której dyrektorką była Helena Bursche, składał się z osób różnych wyznań oraz różnych poglądów politycznych. Były wśród nich osoby nastawione zarówno postępowo i liberalnie, jak i konserwatyści. Wszystkich łączyła idea wychowania uczennic na kobiety myślące, niezależne, aktywne zawodowo i na pierwszym miejscu stawiające dobro Polski.
Oprócz pracy zawodowej Cecylia Gerwin aktywnie pomagała chorym i potrzebującym. W czasie II wojny światowej wraz z innymi nauczycielami brała udział w inicjowanych przez Helenę Bursche akcjach pomocy uczennicom pochodzenia żydowskiego.
W trudnym wojennym czasie, z braku należytej terapii, nasiliła się choroba Cecylii – stwardnienie rozsiane. Zmarła 26 października 1943 roku w wieku 37 lat. Jest pochowana na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim przy ulicy Młynarskiej w Warszawie obok swojej matki Marty i siostry Elwiry.