Cerkiew Świętych Apostołów Piotra i Pawła jest dawnym kościołem ewangelickim. Budowla została wzniesiona w latach 1818-1823. Środki na to przedsięwzięcie pochodziły od od króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III. Świątynia ta do teraz jest uznawana za najbardziej wybitny przykład architektury protestanckiej. Projekt świątyni powstał w Berlinie, w Wyższej Deputacji Budowlanej. Ponoć twórcy projektu inspirowali się twórczością Karola Fryderyka Schinkla (pracował on wówczas w wymienionej wyżej placówce). Jest to trójnawowa, pięcioprzęsłowa bazylika emporowa – budowla o konstrukcji ryglowej, wzniesiona na kamiennej podmurówce, oszalowana. Cerkiew posiada płytkie prezbiterium od strony północnej oraz fasadę dwuwieżową od południa. Wewnątrz świątyni mieszczą się wspierane na słupach czworobocznych empory. Cerkiew Świętych Apostołów Piotra i Pawła wpisana została do rejestru zabytków w roku 1957.