Syn nauczyciela i pastora Andreasa i Katharine z.d. Essedan. Uczył się w Pasymiu, Królewcu i Bartoszycach. Studiował filozofię i teologię ewangelicką na Uniwersytecie w Królewcu. Niestety musiał przerwać studia ze względu na problemy finansowe. W 1665 r. przeniósł się do Kowna, gdzie został domowym nauczycielem. Pracował również w Wilnie i Gdańsku. W 1667 r. wrócił do Królewca. Był wychowawcą synów Albrechta von Kalneina. W 1672 r. uzyskał tytuł magistra. Do 1677 r. prowadził wykłady na Uniwersytecie w Królewcu. Dokonał tam kwerendy archiwów i bibliotek. 8 lutego 1677 r. został profesorem w gimnazjum toruńskim, w 1681 r. dyrektorem, a w 1686 konrektorem. W swojej działalności naukowej zajmował się historią Prus, Pomorza, Żmudzi i Kurlandii. Odnalazł i opracował krzyżacką kronikę Piotra z Dusburga. Zmarł na gruźlicę w wieku 43 lat. Pochowany w podziemiach kościoła Marii Panny w Toruniu.