Cmentarz Ewangelicko-Augsburski  w Warszawie został założony w kwietniu 1792  roku. Jego układ przestrzenny zaprojektował Szymon Bogumił Zug, naczelny architekt króla Stanisława Augusta. W swoim pierwotnym kształcie opierał się na planie krzyża łacińskiego. Poszerzenie Cmentarz o część północną, przylegającą do Cmentarza Żydowskiego zaburzyło symetrię ale zachowany została pierwotny zamysł projektanta. Znany nam dzisiaj kształt Cmentarz przybrała w 1839 roku, kiedy to odstąpiono jego północno-zachodni narożnik gminie muzułmańskiej. Funkcjonowała już wtedy Kaplica Halpertów (od 1834 r.) oraz główna brama cmentarna od ulicy Młynarskiej – pierwotnie wchodzono na Cmentarz od ulicy Okopowej, o czym świadczą pozostałości bramy we wschodnim murze.

Przez wszystkie te lata, które minęły od założenia Cmentarza był on ostoją polskiego życia narodowego i to nie tylko jako miejsce pochówku wybitnych twórców polskiej kultury, nauki i przedsiębiorczości, ale i jako autentyczny szaniec podczas wszystkich powstań narodowych od Insurekcji Kościuszkowskiej do Powstania Warszawskiego. Wyjątkowy charakter Cmentarza sprawia, że jest on nie tylko miejscem spoczynku i upamiętnienia tych, którzy odeszli ale i miejscem codziennych wyciszających spacerów.

Decyzją Prezydenta RP z lipca 2014 roku Cmentarz Ewangelicko-Augsburski wraz z innymi cmentarzami powązkowskimi został wpisany na listę Pomników Historii.