Po prawej stronie ul. Mickiewicza (idąc od centrum Jastarni i portu) znajduje się pagórek zwany Cmentarzową Górę. Z daleka wyróżnia to miejsce krzyż stojący na wzgórzu. Jest to dawne miejsce pochówku – cmentarz mieszkańców Boru (Jastarni Gdańskiej). Bór podobnie jak Hel zamieszkiwali głównie ewangelicy. Kościół mieścił się w Helu (współcześnie Muzeum Rybołóstwa). Dzieje ewangelicyzmu w Helu sięgają 1525 r. Natomiast w 1555 r. została ustalona granica pomiędzy obszarem puckim i gdańskim (helskim).

Cmentarz ewangelicki był położony bezpośrednio nad zatoką. Oprócz rybackiej ludności Boru grzebano tam również ciała wyrzucone przez morze. W czasie każdego sztormu fale niszczyły po kawałku cmentarz a miejscowy grabarz musiał zbierać wymyte przez fale kości i zakopywać je ponownie. Ostatni pochówek odbył się tutaj w latach siedemdziesiątych XIX wieku.

Istnieje legenda o ostatnim pochówku na Cmentarzowej Górze: „Żył w Borze pewien człowiek, który wielokrotnie powtarzał, że po śmierci chce być pochowany tylko na Cmentarzowej Górze. Po latach gdy ten człowiek umarł, miejscem grzebania zmarłych ludzi z Boru był już cmentarz w Jastarni i tam chciano go pochować. Jednak jego trumna okazała się zbyt ciężka, aby można zanieść ją na cmentarz. Użyto wiec wozu i zaprzęgnięto doń woły. Ale i one nie mogły uciągnąć ciężaru. Jednak gdy w końcu zdecydowano się pochować tego człowieka na Cmentarzowej Górze, wszelkie trudności zniknęły. (informacja z tablicy znajdującej się przy cmentarzu).

Aktualnie przy cmentarzu ustawiony jest kamień upamiętniający to miejsce oraz na szczycie wzniesienia metalowy krzyż. Brak informacji, że cmentarz był ewangelicki.

Kuklik Mirosław, Z dziejów parafii ewangelickiej w Helu, Hel 2019.