Fragment relacji z uroczystości poświęcenia kościoła 8 grudnia 1868 roku:
„Skoro nadszedł dzień przeznaczony na poświęcenie, już od samego rana tłumy ludu wszelkich wyznań przeszło 4000 wynoszące, pomimo niepogody, zgromadziły się, aby przyjąć udział w tak rzadkiej uroczystości. O godzinie 11 rozpoczęła się ceremonia w dawnym kościółku. Pastor gostyński Ks. Rosenberg, w stosownej przemowie na temat Izajasz 44,21., pożegnał dotychczasowy dom modlitwy, gdzie przeszło 68 lat kilka pokoleń niosło wieść Wszechmocnemu. Po czem najstarszy wiekiem, sędziwy pastor z Ozorkowa J. Ks. Stiller, dopełniając ceremonii w zastępstwie najprzewielebniejszego generalnego superintendenta w Królestwie Polskim, wszedł na stopnie ołtarza, zdjął z niego Biblię i kościelne naczynia (rosasera). Biblię wręczył miejscowemu pastorowi, a pastorowi ze Zduńskiej Woli, Boemerowi i pastorowi z Pułtuska Bidermannowi kielich i patynę. Następnie przy odgłosie dzwonów umieszczonych na wieży nowego kościoła, według systematu budowniczego Pittera z Trewiru (Trier) który to systemat okazał się bardzo praktycznym, w procesjonalnym pochodzie udano się do nowej świątyni.
Przed krzyże postępowały 4 dziewice w bieli, ścieląc drogę kwiatami, dalej szkoła ewangelicka i nauczyciele, członkowie kolegium kościelnego, z których jeden niósł klucz na aksamitnej poduszce, za nimi budowniczy powiatu z majstrami, którzy dokonywali robót budowlanych, nareszcie ks. pastor Stiller w gronie 12 pastorów. Z przybyciem na miejsce umilkły dzwony.
W progach świątyni przystrojonej egzotycznymi kwiatami, Ks. Manitius, pastor warszawski, powitał orszak i będących na jego czele przedstawicieli wszystkich władz miejscowych, mową w języku na temat Izajasza 60,18., a wystawiwszy z całą potęgą słowa cel uroczystego obchodu wynurzył wdzięczność rządowi, który zasiłkiem swoim przyczynił się do wzniesienia nowej świątyni, jak niemniej tym wszystkim, co przyłożywszy rękę do dzieła, mającego świadczyć kiedyś o pobożności dzisiejszych pokoleń, widzę już uwieńczone swe trudy i prace. (…)
Kiedy przyjmujący zgromadzenie pastor skończył przemowę, budowniczy wręczył klucz ks. Stillerowi. Ten otworzywszy główne podwoje, oddał klucz miejscowemu pastorowi i wprowadził lud do Kościoła. Tu odezwały się […] organy, i rozpoczął sam obrzęd poświęcenia. Po odśpiewaniu przez parafian hymnu dziękczynnego, poświęcający w asystencji ks. Bando, pastora gąbińskiego i Ks. Kattajna, pastora z Michałek, wszedł na stopnie ołtarza i dopełnił aktu poświęcenia, kończąc takowy odpowiednią modlitwą. (…)
Wszyscy duchowni i lud zebrany, na kolanach złożyli dzięki Wszechmocnemu, błagając o błogosławieństwo „ad multos annos” dla nowego przybytku. Zabrzmiały na chórze pienia, amatorowie pod dyrekcją p. Jenscha, nauczyciela i kantora miejscowego, wykonali wzniosły hymn „Panie, Boże nasz” utworu Schnabła, i zaraz odprawiono pierwsze nabożeństwo.
Liturgię odśpiewał pastor ze Zgierza Ks. Bursche, kazanie zastosowane do uroczystości na tekst Aggieusza 2,7 -10 . miał pastor miejscowy, cały zaś ten obchód zakończył drugą liturgią pastor Bidermann z Pułtuska.
Kościół może pomieścić mniej więcej 2000 ludzi.
Tego samego dnia pastor lipnowski dokonał sakramentu chrztu własnego syna. Całość uroczystości poświęcenia kościoła dopełnił uroczysty obiad.”
źródło: Zwiastun Ewangeliczny nr 5 z 1869 roku.
Żelazne okna (ramy okienne) i filary, zostały odlane w fabryce Warszawskiej Lilpopa i Rauaj. Ołtarz z obrazem ukrzyżowanego Chrystusa jest pędzla Władysława Barczewskiego. Ambona pochodzi z pracowni Karola Schonerta z Warszawy. Organy o 16-u głosach z dwoma manuałami i pedałami, zrobione zostały w zakładach Walter w Gurau na Dolnym Śląsku.