Kościół wzniesiono w ciągu trzech lat (od 1774 r. do uroczystego poświęcenia w Święto Reformacji 31 października 1777 r.) według projektu architekta i mistrza murarskiego z Jeleniej Góry Demusa.
Jest to masywna budowla na rzucie prostokąta, którego ściany podłużne akcentowane są trójbocznymi ryzalitami. Od zachodu dostawiona trójkondygnacyjna wieża na rzucie kwadratu zwieńczona jest ośmiobocznym hełmem z latarnią. We wnętrzu przekrytym pozorną kopuła dominują dwie kondygnacje wspartych na filarach empor, pokrytych skromną dekoracją snycerską.
W 1792 r., z okazji 50-lecia wybudowania pierwszego kościoła cieplickiego dokonano remontu w dalszym ciągu „doposażanej” nowej świątyni i wzbogacono ją o pamiątkową polichromię umieszczoną w zachodniej części kościoła z przedstawieniem Alegorii Wiary, to jest niewiasty dzierżącej w reku kielich oraz wspierającej się o krzyż, którego fundamentem czy też opoką jest Ewangelia. Towarzyszą jej ukazane pod postacią putti trzymających stosowne atrybuty personifikacje dwóch kolejnych Cnót Teologalnych – Nadziei (z kotwicą) oraz Miłości (z sercem).
Na wyposażenie kościoła, głównie o rokokowo-klasycystycznych cechach stylowych, składa się rozbudowany ołtarz architektoniczny, organy oraz ambona i chrzcielnica. Ten pierwszy wykonał w 1777 r. Heinrich Wagner, któremu pomagał H. Weidlich z Jeleniej Góry oraz stolarz Aust. Zdobią go pełnoplastyczne figury Apostołów Piotra i Pawła oraz Marii i Jana Ewangelisty.
Niegdyś w jego centrum znajdował się krucyfiks (zawieszony dzisiaj przy wejściu na wieżę kościoła), a obecnie obraz przedstawiający Błogosławiącego Chrystusa trzymającego otwartą Biblią, w której przeczytać można słowa z Ewangelii św. Jana: „Ich bin der Weg, die Wahrheit und das Leben” / „Ja jestem Drogą, Prawdą i Życiem” (J 14,16). Dzieło to namalował w Rzymie w 1870 r. Johann Eduard Ihlée (1812–1885).
Ponad ołtarzem – w którego zwieńczeniu zawarta jest grupa rzeźbiarska przedstawiająca Chrystusa zmartwychwstałego w otoczeniu aniołów – umieszczony jest rozbudowany prospekt organowy wykonany przez tego samego rzeźbiarza Wagnera i stolarza Exnera z Malinnika (dzisiaj już w obrębie Cieplic) w 1777 r. i zaopatrzony pierwotnie w instrument przez Johanna Gottlieba Meinerta (1725–1812) z Wlenia, a następnie wymieniony na organy (Opus 150) autorstwa Gustava Heinze z Żar z 1927 r. (konserwowane w latach 2001–2002 przez firmę Groß & Soldan z Waditz koło Bautzen). W 1794 r. prospekt organowy uzyskał nową polichromię. Zapewne także wówczas umieszczono na nim herb Johanna Nepomucka von Schaffgotsch (1732–1808), który jako patron świątyni i właściciel majątku cieplickiego sfinansował te prace.
Ambona z koszem o kielichowym wykroju, z płaskorzeźbami przedstawiającymi Ewangelistów i bogato zdobionym baldachimem z grupą Zmartwychwstania wykonana została w tym samym roku co ołtarz, i przez tych sam artystów, tj. Wagnera i Exnera. Z kolei chrzcielnica pochodzi z pierwszego, drewnianego kościoła cieplickiego i datowana jest na rok 1742.
Źródło: dr Piotr Oszczanowski, Ewangelickie Kościoły na Śląsku
www.cieplice.luteranie.pl