Urodził się w Piszu w częściowo zgermanizowanym polskim rodzie Giżyckich. W 1828 r. ukończył gimnazjum w Ełku. Podczas swojej edukacji opanował m.in. język polski. Następnie studiował teologię ewangelicką w Królewcu. W 1835 r. Gizewiusz został duszpasterzem w Ostródzie, gdzie występował przeciwko germanizacji Mazurów. W 1843 r. opublikował pracę pt. „Die polnische Nationalität in Preußen” oraz  kolejne dwie następne części pod zmienionym tytułem „Die polnische Sprachfrage in Preußen” („Polska kwestia językowa w Prusiech”). W swoim dziele demaskował on metody germanizacyjne władz pruskich. Domagał się utrzymania języka polskiego w szkołach, wydawał polskie książki dla Mazurów. Był założycielem pierwszego polskiego czasopisma dla Mazur pt. „Przyjaciel Ludu Łecki”. Jako obrońca i propagator języka i kultury polskiej na Mazurach spotkał się w 1841 r. w Ostródzie z innym działaczem polskim Krzysztofem Mrongowiuszem, który przekazał mu memoriał do króla pruskiego w sprawie swobód językowych Mazurów. W 1842 r. osobiście wręczył ten dokument Fryderykowy Wilhelmowi. W 1848 r. kandydował do berlińskiego parlamentu jako przedstawiciel polskiej społeczności, niestety zmarł w dniu wyborów.