Gustaw Häussler urodził się 15 stycznia 1850 roku w Lübben jako syn Fryderyka Augusta. Przybył do Krakowa, będąc jeszcze bardzo młody i w warsztacie stryja Christiana przygotowywał się do zawodu lutnika. Po śmierci stryja i dojściu do pełnoletniości przejął jego pracownię lutniczą mieszczącą się przy ul. Floriańskiej.

Gustaw okazał się być doskonały w swoim fachu i wkrótce cieszył się opinią znakomitego lutnika. Wykonywał korekty instrumentów należących do największych skrzypków jego czasów, m.in. Mieczysława Karłowicza, Stanisława Barcewicza, Pablo de Sarasate’a, Otokara Ševčika i Bronisława Hubermanna. Jego instrumenty były nagradzane medalami na wielu wystawach.
Od muzyków lwowskich otrzymał adres z wyrazami uznania i szacunku dla jego pracy, w którym podkreślali jego „sumienną pracę, znakomite zdolności i prawdziwe, nie dla zysku obliczone zamiłowanie zawodowe” oraz przyznali, że swoimi umiejętnościami przewyższa lutników z Wiednia, Drezna, Berlina czy Lipska.

Gustaw Häussler głównie zajmował się korygowaniem i reperacją instrumentów, jednak budował także nowe instrumenty. Skrzypce powstawały wg modelu starowłoskiego mistrza Antonio Stradivariego. Dzięki swojej długoletniej praktyce posiadł tajemnicę pięknego brzmienia skrzypiec. Swój zawód wykonywał z pasją, gdy brał skrzypce do rąk czas przestawał się dla niego liczyć. Stał się wynalazcą specjalnych kleszczy tzw. imadła sprężynowego. Prócz instrumentów smyczkowych zbudował też instrument szarpany – cytrę. Jako uznany lutnik zajmował się ekspertyzami dawnych instrumentów, był też „znawcą sądowym instrumentów muzycznych”.

W 1887 roku Gustaw zawarł związek małżeński z Joanną Augustą Matyldą Bluhm, z ich związku narodziło się czworo dzieci: trzech synów i córka. Żadne nie poszło w ślady ojca, dwóch synów zostało pastorami.

Gustaw Häussler zmarł 19 maja 1940 roku w swoim domu przy ul. Floriańskiej. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w grobie rodzinnym. Na obelisku widnieje cytat z Przypowieści Salomona 10,7: Błogosławiona jest pamiątka sprawiedliwego.

źródło: Barbara Ostafin, Häusslerowie. Dzieje rodziny krakowskich lutników w: Krzysztofory nr 23, Kraków 2005.
zdjęcie: Narodowe Archiwum Cyfrowe Sygnatura: 1-G-159-1