Syn księdza Ottona Krenza. Gry na fortepianie uczył się początkowo u Stanisława Raube w Warszawie. Studia muzyczne ukończyłz odznaczeniem w 1947 r. w PWSM w Łodzi. Jego debiut dyrygencki miał miejsce w 1946 r. w Łodzi, gdzie zaprezentował m.in. własną Toccatę na fortepian i orkiestrę smyczkową.

W latach 1947-1949 drugi dyrygent Państwowej Filharmonii w Poznaniu. Od 1950 r. regularnie koncertował za granicą. W latach 1953-1968 dyrygent  i dyrektor Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach. W 1967 r. został pierwszym dyrygentem, a w 1968 dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Warszawie.

Autor muzyki do filmów: Kanał, Kolejarskie słowo, Błękitny Krzyż, Niedzielny Poranek, Eroica i Zezowate szczęście.

5 października 2005 r. uhonorowany przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.