Pierwsza kaplica przy ul. Strumykowej 8 została wybudowana przez członków parafii staroluterańskiej w 1846 r. W 1868 roku mistrz budowlany Haeppner wykonał nowy projekt z fasadą w stylu neogotyku angielskiego. Powierzchnia we wnętrzu została podzielona sześcioma filarami o sfazowanych narożnikach, umieszczonymi w równych dostępach, dźwigającymi drewnianą emporę obiegającą południową, zachodnią i część północnej ściany kaplicy. Wnętrze doświetla pięć drewnianych, ostrołukowych, szczeblinowych okien. Przy skrajnym filarze północnym umieszczono ambonę, do której pierwotnie prowadziły kręcone schody. Ołtarz ustawiono pod oknem na osi budynku, w płytkiej wnęce na dwustopniowym podwyższeniu. Być może już w tym okresie w ołtarzu umieszczony został obraz Ukrzyżowanie (podmalowana litografia z drugiej połowy XIX w., na podstawie ryciny z pierwszej połowy XVII w. wzorowana na rysunku Rubensa). Od 1945 r. przez wiele lat obraz ten znajdował się w kościele. Po renowacji (w latach 2004/5) został przeniesiony do kaplicy. Na emporze nad wejściem głównym do budynku naprzeciw ołtarza zostały umieszczone 6-głosowe organy tłokowe. Pochodzą prawdopodobnie z III ćwiartki XIX w., wykonane przypuszczalnie przez firmę Emila Sauera z Frankfurtu.
W okresie międzywojennym nabożeństwa odprawiali tu polscy ewangelicy. W 1945 Rada Kościelna Parafii Ewangelicko-Augsburskiej złożyła podanie o kaplicę wraz posesjami przynależnymi. Po II wojnie światowej kaplica służyła różnym celom – przede wszystkim jako sala parafialna, w której urządzano zabawy i spotkania parafian. W tym czasie w kaplicy umieszczono fortepian. W 1973 r. przewieziono tu ambonę oraz ołtarz ze Słońska k/Ciechocinka. Wtedy też w kaplicy zaczęto odprawiać nabożeństwa wzbogacone muzyką fisharmonii.
W 2007 odrestaurowano organy, które nie były używane od końca II wojny światowej (zapewne zaraz po wojnie część piszczałek z instrumentu przeniesiono do kościoła). Ze względu na duże zawilgocenie terenu kaplica wymagała remontu, który został zrealizowany w 2012 r. Przy okazji powrócono do pierwotnej kolorystyki części obiektu.