Pochodził z rodziny pastorskiej. Studiował w Szkole Głównej w Warszawie, następnie na Uniwersytecie Warszawskim. Po okresie studiów odbył praktykę we Wiedniu. W 1873 r. przybył do Łodzi, gdzie walczył o poprawę warunków sanitarnych i zdrowotnych Łodzi. W 1905 r. został prezesem Chrześcijańskiego Towarzystwa Dobroczynności. Był domowym lekarzem Karola Scheiblera. Współorganizator szpitala dla nerwowo i psychicznie chorych „Kochanówka” oraz szpitala dla dzieci. Został pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi.