Urodził się 3 listopada 1940 r. w Katowicach. Maturę uzyskał w III Liceum Ogólnokształcącym im. Adama Mickiewicza w Katowicach. Wychowywany w rodzinie urzędniczej, w ramach odrabiania służby wojskowej pracował jako górnik dołowy. W roku 1962 rozpoczął studia na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie (ChAT), których uwieńczeniem była praca magisterska pt.: „Elementy chrześcijańskie w Koranie” i uzyskanie stopnia magistra teologii ewangelickiej.

Po ukończeniu studiów przez trzy data pracował jako wolny publicysta. Potem przez rok pełnił funkcję sekretarza redakcji kwartalnika „Posłannictwo”. Od 1970 roku przez następnych 13 lat był pracownikiem Polskiej Rady Ekumenicznej, zastępcą kierownika Wydziału Prasy, Studiów i Kontaktów Zagranicznych. W 1972 roku podjął studia specjalistyczne w Instytucie Ekumenicznym w Bossey k. Genewy. Sześć lat później obronił pracę doktorską na temat: „Współpraca Kościołów ewangelickich i prawosławnego w Polsce ze Światowym Związkiem Krzewienia Przyjaźni między Narodami za pośrednictwem Kościołów w latach 1919-1939”.

W 1977 roku powołany został na sekretarza Podkomisji ds. Dialogu Polskiej Rady Ekumenicznej i Komisji Episkopatu Polski ds. Ekumenizmu, a potem od 1983 roku na zastępcę redaktora naczelnego „Studiów i Dokumentów Ekumenicznych”. W rok później zaczął prowadzić wykłady na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie z zakresu ekumenizmu i myśli protestanckiej. Od 1988 roku jest członkiem Societas Oecumenica – międzynarodowej organizacji zrzeszającej instytuty i indywidualnych badaczy ekumenizmu. W 1991 roku rozpoczął swoja pracę naukową na ChAT: najpierw na stanowisku adiunkta, a od 1993 r. profesora, kierownik Katedry Ekumenizmu i kurator Katedry Teologii Systematycznej ChAT. W 1992 roku został doktorem habilitowanym nauk teologicznych w zakresie teologii ekumenicznej na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W latach 1996-2002 pełni urząd prorektora Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. 3 kwietnia 2002 r. otrzymał z rąk prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego tytuł naukowy profesora nauk teologicznych, jako pierwszy świecki profesor „belwederski” z zakresu teologii ewangelickiej. W latach 2011-2012 był kierownikiem studiów doktoranckich ChAT.

W latach 2007-2011 był członkiem Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk.

Jest jednym z najznamienitszych ekumenistów: prezes Zarządu Fundacji Ekumenicznej „Tolerancja”, redaktor naczelny periodyku „Studia i Dokumenty Ekumeniczne”. Wśród jego publikacji znajduje się kilkaset artykułów naukowych i popularnonaukowych. Wydane zostały cztery jego książki: „Teologia protestancka XX w.” (1971 r.), „Dążenia ekumeniczne we współczesnym świecie” (1974 r., 1986 r.) oraz „Symbolika. Zarys wiedzy o Kościołach i wyznaniach chrześcijańskich” (1994 r.), a także „Protestanci i ekumenizm. Wkład spadkobierców reformacji w dzieło jedności” (2001 r.). Otrzymał również liczne odznaczenia, m.in. nagrodę św. Brata Alberta w zakresie ekumenizmu oraz medal „Serce dla serc” za prowadzoną działalność ekumeniczną.

źródło: Luteranie.pl