Ozorków jest miastem, które swój rozwój zawdzięcza dwom ewangelickim rodom fabrykantów. W rok po uzyskaniu praw miejskich (1816) do Ozorkowa przybywa rodzina Macieja Schlossera, który buduje pierwszą fabrykę bawełny, a przybyły z Warszawy Christian Werner tworzy na terenie Ozorkowa dużą farbiarnię. W ten sposób miasto Ozorków staje się potentatem przemysłowym, które rozszerzając działalność się na Zgierz i Łódź, tworzyło największy w Polsce ośrodek przemysłu włókienniczego.

Dzięki głębokiej wierze i zaangażowaniu fabrykantów, w dniu 9 października 1842 roku nastąpiło uroczyste poświęcenie neoklasycystycznego kościoła. Budowla jest zwieńczona figurami dwunastu apostołów, od których otrzymała swoją nazwę. W dowód wdzięczności za łożone ogromne środki finansowe na jej budowę, parafia umieściła wewnątrz kościoła dwie pamiątkowe tablice dla obu fundatorskich rodzin.

W okresie powojennym kościół zostaje zamieniony na obóz. Parafia pozbawiona duszpasterza i możliwości jakiejkolwiek działalności i egzystencji praktycznie przestała istnieć. Plebania jak i inne budynki parafialne zostały zamieszkane przez obcych wyznaniowo lokatorów. Budynek kościoła po likwidacji obozu zostaje przejęty i użytkowany przez Kościół rzymskokatolicki.

Pierwsze nabożeństwa ewangelickie odbywały się pod gołym niebem na cmentarzu przy mauzoleum Schlossera. Podjęto starania o zwrot kościoła, które zakończyły się powodzeniem dopiero w 1953 roku.

Odzyskany kościół był ogromnie zdewastowany, pozbawiony organów, ławek, oświetlenia elektrycznego, dzwonów i wielu innych elementów. Stopniowo i systematycznie przeprowadzono różne naprawy i uzupełniono braki. Ławki np. sprowadzono z kościoła w Kamiennej Górze.

za:  www.zgierz.luteranie.pl