Kościół ewangelicki pw. Najświętszego Zbawiciela (dawny) w Złotym Stoku został zbudowany w latach 1513-1517 w stylu późnogotycko-renesansowym na miejscu poprzedniego kościoła wzmiankowanego w tym miejscu w 1331 r. Wieża dobudowana w 1545 r. Jednonawowy, oskarpowany z wielobocznie zamkniętym prezbiterium. Nawa przykryta stropem belkowym. Wieża zakończona renesansową nadbudową z attyka i kopulastym hełmem z prześwitem. Nakryty dwuspadowym dachem ceramicznym. Do kościoła dostawiona jest zakrystia z emporą na piętrze. Wewnątrz drewniane empory. Część dawnego wyposażenia znajduje się obecnie w Muzeum Narodowym we Wrocławiu i część w Muzeum Ziemi Kłodzkiej. Na murach kościoła zachował się duży zespół renesansowych i barokowych płyt nagrobnych i epitafiów z XVI-XVIII w. wykonanych przeważnie z piaskowca. Do cenniejszych zabytków należą kobiece płyty nagrobne H. Kornichen i B. Kocwicz z 1559 r. Przy kościele istniał cmentarz, na którego miejscu wzniesiono hotel.

W 1638 r. całkowicie spłonął i wkrótce został odbudowany w niezmienionym kształcie. Wielokrotnie remontowany.
Po ok. 1530 r. kościół został przejęty przez ewangelików, w których władaniu był do 1687 r. kiedy przeszedł w ręce katolików. W roku 1708 wrócił do ewangelików i pozostał w ich rękach do 1945 r.
Po odbudowie z pożaru w 1638 r. zmienił wezwanie na Chrystusa Zbawiciela. Obecnie jest spotykane wezwanie św. Krzysztofa.
Źródło:
– Słownik geografii turystycznej Sudetów.Góry Złote (red. Marek Staffa), Wrocław 1993