Powstanie parafii ewangelicko-augsbuskiej w Gostyninie wiąże się z osadnictwem niemieckim na ziemi gostynińskiej. Jego nasilenie nastąpiło od 1818 r., gdy do Gostynina i okolic zaczęto sprowadzać sukienników z Prus Zachodnich i Wielkiego Księstwa Poznańskiego. W czasach zaboru pruskiego obsługą ewangelików zamieszkujących te tereny zajmowała się parafia w Iłowie. Starania o powołanie parafii ewangelickiej w Gostyninie podjęło 800 rodzin niemieckich z miejscowości: Lwówek, Gąbin , Grabie Nowe, Piotrkówek, Troszyn, Borki, Gostynin.
Na mocy porozumienia rządu Królestwa Polskiego z niemieckimi sukiennikami osadnicy mieli zagwarantowane m.in.: swobodny dostęp do własnej religii oraz budowę kościołów i domów parafialnych z prawem do utrzymania pastora i wyposażenia świątyni.

W 1815 r. rząd Królestwa Polskiego przeznaczył na zakładanie nowych kościołów ewangelickich kwotę 100 tys. zł. W następnych latach Skarb Państwa zwiększył tę dotację. Niemieccy osadnicy z Gostynina zwrócili się z pismem do cara Aleksandra I o zgodę na założenie parafii ewangelickiej i wskazanie obiektu z przeznaczeniem na kościół. Car wydał w 1824 r. ukaz o przekazanie ew angelikom ruin czternastowiecznego zamku gostynińskiego. Zamek, wzniesiony przez księcia Siemowita IV, został zniszczony w czasie tzw. potopu szwedzkiego, a następnie przez wojska carycy Katarzyny II w 1769 r. Dalsza dewastacja nastąpiła w czasie zaboru pruskiego. W wydanym przez Aleksandra I rozporządzeniu znalazło się zastrzeżenie, że nowa budowla musi mieć zachowane elementy nawiązujące do gotyku.

W niespełna rok na ruinach zamku wzniesiona została budowla w stylu neogotyckim według projektu znanego na Mazowszu architekta Hilarego Szpilowskiego. Głównym wykonawcą robót został miejscowy Żyd – Jakub Warszawski. Postępem prac przy budowie interesowali się osobiście Rajmund Rembieliński i Stanisław Staszic. Poświęcenie świątyni odbyło się 12 sierpnia 1825 r. przy dużym udziale społeczności lokalnej. Całe przedsięwzięcie kosztowało
3513 rubli, z czego rząd przeznaczył 2313 rb, natomiast resztę pokryli miejscowi koloniści niemieccy.

Kościół zbudowano na planie prostokąta. Frontowa i tylna ściana to ceglany gotycki mur, pozostałość zamku. Gotycki charakter nadały też ostrołukowe okna w górnej części. Dokonano nadbudowy w 2 /3 wieży gotyckiej z przeznaczeniem na dzwonnicę. W części ołtarzowej, pośrodku, umieszczony został obraz przedstawiający Boga-Człowieka, a na jednej ze ścian obraz Marcina Lutra, zaś całą świątynię oświetlały trzy żyrandole. W stawiono 62 ławki drewniane i empory na filarach. Na chór prowadziły drewniane schody. W 1830 r. wybudowano drewnianą, otynkowaną pastorówkę.

Budynek służył ewangelikom do 1945 roku. Po zakończeniu II wojny światowej kościół zajęła parafia rzymskokatolicka, która użytkowała go do 1978 roku. Opuszczone wzgórze zamkowe przejęły Zakłady Sprzętu Oświetleniowego “POLAM”, z zamiarem utworzenia zakładowego domu kultury. Plany te nie zostały zrealizowane i w 1995 roku obiekt nieodpłatnie przejęło miasto. Następnie podjęto się odbudowy zamku i aktualnie funkcjonuje tam hotel oraz centrum konferencyjne.

źródło:
http://mazowsze.hist.pl/40/Notatki_Plockie/995/2013/1454/2_235/36396/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zamek_w_Gostyninie
http://www.pocztowki.plockie.pl/artykul64.html