Pierwsze wzmianki o kościele św. Mikołaja pochodzą z 1283 r. Kolejna wzmianka o kościele dotyczy walk w 1430 roku kiedy to przez miasto przechodzą wojny husyckie. Kościół św. Mikołaja zostaje splądrowany i już w 1431 roku rozpoczyna się odbudowa zniszczonych części. Data uwidoczniona jest na prawej ścianie prezbiterium kościoła. Od XVI wieku kościół w Byczynie staje się miejscem przetargów między luteranami a katolikami. W 1532 roku miejscowy ksiądz, Albert Opala przeszedł na luteranizm a wraz z nim większość mieszkańców zmieniła wyznanie. Automatycznie kościół św. Mikołaja stał się własnością wyznawców luteranizmu. Dalsze losy kościoła związane są z dalszymi sporami katolicko – ewangelickimi o prawo do sprawowania kultu w murach świątyni. W zależności od dynastii, sprawującej władze na tym terenie, kościół służył odpowiadającej jej wyznaniu. Ostatecznie od 1707 roku kościół pozostaje w posiadaniu ewangelickim po dzień dzisiejszy. W tym samym wieku przeprowadzono pierwsza poważniejsza renowację świątyni w latach 1790-1791, kiedy to wymieniono całą konstrukcję dachową wraz z gzymsem podokapowym. Kolejną istotną konserwację przeprowadzono w latach 1886-1888. Dokonano gruntownej renowacji wnętrza w duchu neogotyckim. Po ukończeniu renowacji kościół ponownie konsekrowano zmieniając prawdopodobnie wtedy wezwanie na św. Piotra. Z wyposażenia kościoła zachowały się: obraz pastora Albrechta Opali z 1560 r. oraz gotycki krucyfiks z 1 poł. XVI w.
/źródło: wolczyn.luteranie.pl/