Należy do grupy drewnianych kościołów wzniesionych przez ewangelików przed rozpoczęciem wojny trzydziestoletniej, łączących skromny wygląd zewnętrzny z wysokim poziomem wykonania i wysmakowanym detalem. Kościół położony jest w miejscowości związanej z życiem i pracą najsłynniejszego polskiego pszczelarza – księdza Jana Dzierżona.

Historia

Kościół w Maciejowie wzmiankowany był 1446 roku. W 1532 r. został przejęty przez ewangelików. Obecny, niewielki kościół powstał prawdopodobnie na przełomie XVI i XVII wieku. W 1850 r. podczas burzy zniszczona została wieża kościelna, której pozostałości nakryto przedłużeniem dachu. Późniejsze w stosunku do korpusu są: południowa kruchta, zakrystia w obecnej powiększonej formie, zewnętrzne schody prowadzące na lożę kolatorską, pierwotnie dostępną z wnętrza prezbiterium. W 1969 r. kościół został wyremontowany. Pełni funkcję filii parafii ewangelickiej w Kluczborku.

Opis

Kościół znajduje się w środkowej części wsi, przy skrzyżowaniu dróg. Jest orientowany, otoczony niewielkim cmentarzem z zabytkowymi nagrobkami i pojedynczymi drzewami. Kościół zbudowano na rzucie złożonym z niemal kwadratowej nawy i węższego, zamkniętego trójbocznie prezbiterium, z prostokątną zakrystią od północy. Od południa do nawy przylega niewielka kruchta, od zachodu – przedsionek o szerokości równej nawie. Zwarta bryła kościoła pozbawiona jest dominanty. Wspólny dach na nawą i zachodnim przedsionkiem jest trójpołaciowy, z lukarnami w części zachodniej; nad prezbiterium – siodłowy z trzema mniejszymi połaciami od wschodu. Nad zakrystią mieści się loża kolatorska, dostępna zadaszonymi schodami. Drewniany kościół wzniesiono w konstrukcji zrębowej na ceglanej podmurówce. Zachodni przedsionek posiada konstrukcję słupową, z poprzecznymi usztywnieniami. Zewnętrzne elewacje są częściowo szalowane deskami w układzie pionowym, dachy pokrywa gont. Otwory okienne i drzwiowe zamknięte są łukiem odcinkowym. Wnętrze przekryte jest pozornym sklepieniem kolebkowym, z płaskimi odcinkami stropowymi po bokach. Otwór tęczowy zamknięty jest półkoliście z ozdobną listwą, w nim fazowana belka tęczowa z zaokrąglonym mieczowaniem i krucyfiksem z XVI wieku. Chór opiera się na dwóch profilowanych słupach z zastrzałami, z prostokątną, wysuniętą do przodu częścią środkową. Empora przy południowej ścianie także wsparta jest na słupach, jej płaskie balustrady pokrywa roślinna dekoracja we wklęsłych arkadkach. W prezbiterium znajduje się nadwieszony balkon loży kolatorskiej. Barokowy, architektoniczny ołtarz główny wykonano w 1696 r., w 1851 r. zamontowano balustradę przed ołtarzem. Ambona i chrzcielnica pochodzą z ok. 1700 r., organy – z 1861.

źródło: https://zabytek.pl/pl/obiekty/maciejow-kosciol-ewangelicki