Starania o budowę kościoła w Zawierciu podjęto 17 października 1888 r. W 1892 r. Fryderyk Münch podarował grunt o powierzchni ok. 2000 m2. Sporządzono wówczas plan sytuacyjny parceli przy ulicy Łośnickiej (obecnie Piłsudskiego). Komitet budowy zwrócił się do gubernatora piotrkowskiego i generał gubernatora warszawskiego o wyrażenie zgody na budowę kościoła i przynależność do filiału w Częstochowie. W 1895 r. gotowe były plany świątyni, a fundator gruntu zgodził się na wybudowanie kościoła za kwotę około 10 tysięcy rubli . Trzy lata zbierano pieniądze na rozpoczęcie budowy. W 1898 r. przystąpiono do budowy. 29 października 1899 r. poświęcono nowo wybudowaną świątynię . W poświęceniu brało udział trzech księży z Łodzi: superintendent Angersten, Gundlach, Fabian oraz generalny superintendent Manitus z Warszawy.

Podczas II wojny światowej kościół został uszkodzony. Po zakończeniu działań wojennych, przez krótki okres czasu funkcję duszpasterza zawierciańskich ewangelików sprawował ks. Tadeusz Wojak z parafii w Częstochowie. 24 lipca 1954 r. Konsystorz Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego sprzedał plac z ruinami kościoła ewangelickiego w Zawierciu. Po remoncie i adaptacji budynku, w jego wnętrzu znalazł się Cech Rzemiosł.