Kościół, choć niewielki, stanowi dominantę architektoniczną Placu Bohaterów, przy którym się znajduje. Doskonale koresponduje z sąsiadującymi z nim secesyjnymi kamienicami.
Rozrost liczebny parafii i zły stan techniczny dotychczas wykorzystywanego budynku, zmusił zielonogórskich staroluteran do podjęcia budowy nowej świątyni. Kamień węgielny Kościół Jezusowy (wówczas Kościół Chrystusowy) został położony 22 sierpnia 1909 r. Autorem projektu był powiatowy architekt Emil Friede. 11 czerwca 1911 r., w Święto Zesłania Ducha Świętego kościół został poświęcony. W roku 1936 na wieży zawisły dwa dzwony. Wojsko niemieckie w 1943 r. zarekwirowało jeden z nich. Po zakończeniu działań wojennych i ustaleniu nowych granic Zielona Góra znalazła się w granicach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, a budynek kościoła przejęty został przez wspólnotę rzymskokatolicką, której służył jako kaplica ślubna pod wezwaniem św. Józefa. Wyposażenie wzbogaciło się o konfesjonały i kropielnice. Powstająca po wojnie już polska parafia ewangelicko-augsburska w tym czasie gromadziła się na nabożeństwach w prywatnych mieszkaniach.
Budynek wzniesiony został na planie zbliżonym do krzyża greckiego. Wieża nakryta jest cebulastym hełmem z miedzianej blachy. Nawa główna przekryta jest sklepieniem pozornym kolebkowym.
Zgodnie ze staroluterańską tradycją, wystrój wnętrza budynku jest bardzo skromny. Nad drzwiami głównymi znajduje się mozaikowa dekoracja, na której przedstawione zostało wyobrażenie Chrystusa. We wnętrzu kościoła można podziwiać bogatą dekorację snycerską elementów więźby dachowej. Na czole ołtarza widoczny jest obraz „Ostatniej Wieczerzy”. Do 1977 r. kościół nie był wyposażony w chrzcielnicę. Ta trafiła doń z Kościoła Wang w Karpaczu. W prezbiterium znajdują się trzy witraże- centralny przedstawia Chrystusa- kompozycja jest aluzją do obrazu Rafaella „Madonna Sykstyńska”. Lewy witraż przedstawia Mojżesza z tablicami dekalogu. Są to oryginalne secesyjne witraże z 1911 roku ufundowane przez ówczesnych konfirmantów. Trzeci witraż, na prawo od Chrystusa przedstawia Piotra. Jako pierwowzór posłużył wizerunek św. Piotra z ambony z Kościoła Pokoju w Jaworze. Pochodzi z 1985 roku. Oryginalny został zniszczony przez wandali. W kościele znajdują się najstarsze w Zielonej Górze, czynne organy wykonane przez firmę Gebrüder Walter w 1884 r. Godny uwagi jest wystrój malarski. Sklepienie prezbiterium przedstawia gołębicę, ponad łukiem prezbiterium dostrzec można pelikana karmiącego pisklęta krwią z własnej piersi. Na ścianie nawy północnej znajduje się scena ukrzyżowania. Załamania ścian zdobią bordiury o motywach geometrycznych i roślinnych.
Niestety, w 2011 r. dostrzeżono pęknięcia wzdłuż osi wschód-zachód. Tempo zniszczeń wymusiło natychmiastową reakcję. Ściany kościoła zostały ściągnięte śrubą rzymską, co pozwoliło ocalić kościół i uniknąć katastrofy budowlanej. W dalszej perspektywie przewidziana jest wymiana instalacji elektrycznej i odnowienie pierwotnej malatury wnętrza.