Kościół ewangelicki w Witoszycach został zbudowany, ponieważ w 1654 r. odebrano ewangelikom kościół w sąsiedniej Chróścinie. Kościół poświęcono 10.11.1766 r. Rok później otwarto w Witoszycach pierwszą szkołę.

Parafia ewangelicka w pierwszej połowie XX w. oprócz Witoszyc obejmowała kilka pobliskich wsi: Chróścina, Łagiszyn, Radosław, Wioska, Tarpno, Nowa Wioska, Wronów, Kalów, Rychenów oraz Strupnia, którą przyłączono do Radosławia i Bogucin, którego mieszkańcy częściowo należeli też do parafii w Żuchlowie.

Do czasów II wojny światowej w centrum wsi wznosił się kościół ewangelicki. Był to kościół szachulcowy, halowy. Obok kościoła wznosiła się drewniana dzwonnica oraz murowane probostwo. Z tych zabudowań do dziś pozostało jedynie probostwo, które jednak po otynkowaniu utraciło swój pierwotny wygląd. Kościół i dzwonnica zostały zburzone.

W sąsiedztwie Witoszyc zachował się cmentarz. Dawniej był to cmentarz ewangelicki, teraz został poszerzony i używany jest do chwili obecnej, jako katolicki.

Duchowni ewangeliccy pełniących urząd w Witoszycach: Christian Balthasar Gerlach (1765-1777), Reinhard Friedrich Nobis (1777-1791), Christian Baier (1791-1799), Johann Ephraim Tschepke (1799-1831), Julius Rudolf Eduard Kunitz (1832-1853), Friedrich Wilhelm Theodor Kleinert (1853-1860), Dr. Robert Gruber (1861-1882), Hugo Krüger (1886-1887), Hermann Geisler (1887-1915), Rudolf Schäfer (1915-1930), Heinrich Möller (1933-1940), Günther Hein, syn Otto Hein’a, duchowny w miejscowości Sądowel (1940-1945). W latach 1882-1886 urząd kaznodziei w Witoszycach był nie obsadzony.

Lista nauczycieli ewangelickich w szkole wiejskiej nie jest niestety kompletna, udało się ustalić następujące nazwiska i daty: Samuel Christoph, z Rawicza1745/46-(1765) Gottlieb Riedel 1767, Schreyer 1926/27