Świątynia w Klępsku, ze względu na wyjątkowy gotycko-renesansowy wystrój, jak również interesującą treść teologiczno-dydaktyczną, jest rzadko spotykanym zabytkiem sztuki sakralnej w regionie, jak i terenach sąsiednich. Wyposażona w nieprzeciętnej wartości dzieła sztuki -rzeźby, malarstwa i rzemiosła artystycznego, odgrywa istotną rolę w wymiarze materialnym, jak i duchowym.
Kościół został wzniesiony w XIV w. Na podstawie badań dendrochronologicznych z 2006 r. przyjęto, że pierwotny drewniany kościół w Klępsku został zbudowany w latach 1367-1377, natomiast najstarsze wzmianki na temat świątyni w źródłach pisanych pochodzą z 1421 r. Niemal przez dwa stulecia, aż do czasów Reformacji, kościół był siedzibą wiejskiej rzymskokatolickiej parafii podlegającej diecezji poznańskiej.
W 1536 r. doszło do podziału Brandenburgii na dwie domeny-państwa (wbrew woli cesarza), na Marchię Starą i Nową Marchię w składzie której właśnie znalazło się Księstwo Sulechowskie (z Klępskiem). Jej władcą został książę Jan z Kostrzyna (potem nazywany kostrzyńskim). Na czele natomiast Marchi Starej stanął jego brat Joachim. Księstwo Sulechowskie już wcześniej należało do Brandenburgii. Jan w 1536 r. przyjął hołd stanów nowomarchijskich. W 1535 r. książę odmówił potwierdzenia zawartego w Halle układu w sprawie obrony wiary katolickiej, a w 1538 r. oficjalnie uznał LUTERANIZM za religię obowiązującą na terytorium Nowej Marchii i ewangelicyzm zaczął się bardzo szybko rozprzestrzeniać po całym państwie Jana (w myśl zasady: Cuius regio, eius religio). Najprawdopodobniej w tym okresie kościół przejęli ewangelicy. W 1576 r. zatrudniono pierwszego ewangelickiego księdza Baltazara Neviusa z Lubska. Rozpoczęto wówczas szereg prac renowacyjnych. Wcześniej być może posługę w tej okolicy sprawowali tzw. wędrowni kaznodzieje.
Na szczególna uwagę zasługują prace malarskie, owocem których było 117 malowideł o tematyce biblijnej, które zdobią ściany. Owe obrazy to najbardziej cenne elementy wystroju kościoła. Sceny z Biblii malowano na przełomie XVI/XVII wieku. Zaś pierwsze obrazy pochodzą z 1566 roku. Różnorodność stworzonych zespołów ikonograficznych wskazuje na kilku artystów, którzy je tworzyli. Same obrazy to przede wszystkim sceny dynamiczne, urzekające swą wymową i mistrzostwem z jakim zostały wykonane. Występujące przy nich liczne inskrypcje to także swego rodzaju dzieła sztuki. Setki zdań, cytatów stanowią komentarz do malowideł. To objaśnienia i przesłania dla potomków tych, którzy je tworzyli. Wystrój kaplicy urzeka swym pięknem. Podziwiać można tu m.in. manierystyczna chrzcielnicę i gotycki ołtarz. Ołtarz Matki Boskiej z Dzieciątkiem pochodzi z 1400 r. i jest dziełem dolnośląskiego mistrza. To najcenniejszy zabytek kościoła Najświętszej Marii Panny.
Konstrukcja budowli jest stosunkowo prosta. Orientowany kościół składa się z głównego korpusu nawowego, nieco węższego i niższego prezbiterium zamkniętego prostokątnie oraz wieży od strony zachodniej. Bryłę obiektu uzupełnia murowana zakrystia przy północnej ścianie prezbiterium. Nawa i prezbiterium przykryte są dwuspadowymi dachami krytymi gontem, wieża kościoła zwieńczona jest wysokim iglicowym hełmem. Ściany wschodnia i zachodnia, o konstrukcji wieńcowej, od wewnątrz pokryte są gliną, natomiast dłuższe północna i południowa, o konstrukcji szkieletowej, wypełnione są cegłą. Pod zakrystią znajduje się kolebkowo sklepiona krypta.
Teren przykościelny jest częściowo zadrzewiony, od XIX do połowy XX w. mieścił się na nim, we wschodniej części, niewielki cmentarz. Na działce nr 10/3, nie należącej już do kościoła w Klępsku, znajduje się neogotycka pocmentarna kaplica.
http://www.ziemialubuska.pl/200,122,,.html
https://zabytek.pl/pl/obiekty/kosciol-ewangelicki-2870
http://www.wrotalubuskie.eu/PL/obiekt_turystyczny/szczegoly/524/269/Kosciol_pw__Nawiedzenia_Najswietszej_Maryi_Panny_w_Klepsku/
https://nid.pl/pl/Informacje_ogolne/Zabytki_w_Polsce/Pomniki_historii/Lista_miejsc/miejsce.php?ID=3415