Kościół rzym.-kat. pw. Najświętszej Marii Panny (ruina) w Nowym Kościele to budowla romańska powstała w 1220 r. lub w latach 1240-1250.
Budowla jednonawowa, na osi której stoi kwadratowa wieża. Wieża zwieńczona hełmem z prześwitem. W przyziemiu wieży kamienny półkolisty portal. Z nawy zachowała się ściana południowo-zachodnia we fragmencie z oknami. W 1628 r. kościół został obwarowany kamiennym murem ze strzelnicami i potężną bramą.
Właściciele Nowego Kościoła byli znani ze swoich prohusyckich przekonań, a jeden z nich Sigmund von Zedliz (zm. 1508 r., miał 110 lat) uchodził za husytę. Jego syn Georg (zm. w 1552 r., miał 108 lat) nazywany był wręcz „ukrytym” husytą. Sama wieś był silnym ośrodkiem reformacji. W 1518 r. do Nowego Kościoła przybył, uczeń Marcina Lutra, Melchior Hofmann, który na zamku 12 września 1518 r. wygłosił pierwsze na Śląsku kazanie protestanckie. W tym też roku protestanci objęli w swoje władanie kościół pw. NMP. Po wojnie 30-letniej kościół został zrekatolicyzowany, ale stopniowo popadał w ruinę, ponieważ mieszkańcy wsi pozostali ewangelikami.
Źródło:
Słownik geografii turystycznej Sudetów. Pogórze Kaczawskie (red. Marek Staffa), Wrocław 2002.