Kościół rzym.-kat. pw. Wniebowzięcia NMP w Łebie to dawny kościół ewangelicki zbudowany przez ewangelików w latach 1683-1685 na miejscu poprzedniej świątyni (również zbudowanej przez ewangelików), która spłonęła w pożarze miasta w 1682 r.
Budowla murowana z wieżą o konstrukcji szachulcowej. Wieża zwieńczona miedzianym, barokowym hełmem z ośmioboczną latarnią. Na wieży zawieszone w 1862 r. trzy dzwony, zakupione ze składek wiernych, o nazwach „Chrystus twoim życiem”, „Bogu dzięki” i „ Bój się Boga”. Nawę przykrywa dach trójspadowy. Ostrołukowe okna wypełnione są witrażami.
Wewnątrz barokowy ołtarz, który ocalał z pożaru poprzedniego kościoła. W głównym polu ołtarza mieści się figura Matki Bożej Fatimskiej, w zwieńczeniu ołtarza – obraz z wizerunkiem św. Mikołaja (patrona rybaków i marynarzy), a na szczycie ołtarza stoi złocona figurka św. Barbary (patronki dobrej śmierci), pochodząca jeszcze z kościoła św. Mikołaja w Starej Łebie. Z lewej strony ołtarza znajduje się obraz Madonny Orędowniczki Maxa Pechsteina z 1945 r. namalowany przez artystę na prześcieradle, farbami używanymi do znakowania skrzyń, beczek i do konserwacji łodzi. Obraz przedstawia Maryję stojącą na kuli ziemskiej, zanurzonej w morskich falach.
Kościół należał do ewangelików jeszcze w 1946 r., kiedy to został przekazany katolikom.

Źródła:
tablica informacyjna w kruchcie kościoła;
www.intour.pl › 23_655_1-leba-kosciol-wniebowziecia-nmp;
https://pl.wikipedia.org/…/Kościół_Wniebowzięcia_Najświętszej_Maryi_Pa..;
Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie (dostęp:22.08.2019)