Budowę świątyni rozpoczęto w 1321 r. W roku 1394 r. Bogusław VIII ufundował wieżę kościelną. Następnie dobudowano zakrystię i kaplice boczne. W 1679 r. w wyniku uderzenia od pioruna cała świątynia spłonęła. Od 1540 r. świątynia służyła ewangelikom. W 1897 r. dobudowano drewniane empory. Od zakończenia II wojny światowej kościół przeszedł we władanie katolików. W 1974 r. usunięto empory i tynki, które osłoniły gotyckie detale.

We wnętrzu świątyni zachowało się wiele zabytkowych elementów. Są to m.in.:

• kunsztownie rzeźbiona renesansowa ambona z 1684 roku,
• cztery barokowe obrazy z pierwszej połowy XVIII wieku,
• sześć portretów apostołów z końca XVII wieku,
• renesansowa misa chrzcielna z XVI wieku,
• barokowy krucyfiks  z XVII wieku,
• barokowe stalle z XVII wieku,
• mosiężny żyrandol z aniołem z przełomu XVII i XVIII wieku,
• prospekt organowy z 1853 roku,
• sarkofagi książąt pomorskich: Eryka I, Elżbiety, zmarłej w 1653 roku żony ostatniego pomorskiego księcia Bogusława XIV, oraz Jadwigi, żony Ulryka, brata Bogusława XIV).