Kościół rzymskokatolicki pw. św. Jana Nepomucena w Pielgrzymce został wzniesiony z kamienia w 2. ćwierci XIII wieku jeszcze jako budowla romańska. Zachowały się z tego okresu część murów nawy i prezbiterium oraz portal w kruchcie północnej o bogato zdobionych głowicach.
W latach 1517-1579 kościół przebudowano (na przestrzeni dziejów był ponad dziesięciokrotnie przebudowywany, rozbudowywany i remontowany) i prawdopodobnie wówczas powstała wieża. Od 1524 roku służył ewangelikom. Jeszcze w 1840r. wymieniano go jako kościół ewangelicki.

W latach 1660-1742 pełnił rolę kościoła tzw. ucieczkowego dla ewangelików z okolicznych wsi księstwa świdnicko-jaworskiego, gdzie panował zdecydowanie silniejszy ucisk wyznaniowy ze strony katolików niż w księstwie legnickim. Wierni przebywali czasem dziesiątki kilometrów, by wziąć udział w mszy swego wyznania.

We wnętrzu kościoła zachowało się bogate wyposażenie romańskie, gotyckie, renesansowe i barokowe w postaci reliktów i kamiennych detali m.in. kamienna chrzcielnica z 1612 r.; liczny zespół epitafiów i płyt nagrobnych z lat 1570 do 1. połowy XIX wieku. Barokowy polichromowany ołtarz główny pochodzi z XVIII wieku, tak samo jak ambona i prospekt organowy. Kościół jest otoczony cmentarzem, którego najstarsza część powstała prawdopodobnie w XIII wieku.

Źródła:
– Słownik geografii turystycznej Sudetów – Pogórze Kaczawskie,Wrocław 2002;
– http://www.pielgrzymka.biz/historia.html