Jest to dawna świątynia ewangelicka wzniesiona według projektu i pod nadzorem Christiana Feistesa, inspektora budowlanego zarządu dóbr rodziny Schaffgotschów. W listopadzie 1755 roku, czyli w niewiele ponad rok od rozpoczęcia prac budowlanych, świątynia została poświęcona.

W 1759 roku w kościele zostały zamontowane pierwsze organy. Dalsza rozbudowa świątyni prowadzona była w latach 1786 – 1787, o czym informuje data „1786” wykuta na zworniku nad drzwiami prowadzącymi od strony północnej. Budowla otrzymała dodatkowe wyposażenie takie jak: zawieszony przed ołtarzem głównym wielki lichtarz misternie wykonany z bezbarwnego szkła ołowiowego i ufundowany przez szklarskoporębskich hutników i szlifierzy, który został wykonany pomiędzy 1770 a 1790 rokiem, drewniana chrzcielnica, kazalnica i liczne obrazy. W 1821 roku Carl Anton Mallickh, mistrz budowlany rodziny Schaffgotschów zbudował od strony zachodniej wieżę w stylu klasycystycznym nakrytą barokowym dachem hełmowym z podwójną latarnią. Na wieży zostały zawieszone trzy spiżowe dzwony podarowane w 1826 roku przez króla Prus Fryderyka Wilhelma III, które po raz pierwszy zabrzmiały w noc sylwestrową 1826/1827 roku.

W 1859 roku zostały ufundowane nowe organy kupione w dużej części ze skromnych ofiar parafian i zostały zbudowane przez firmę braci Schlag ze Świdnicy. Organy posiadają 21 regestrów muzycznych: 4 górne, 11 dolnych i 6 pedałów nożnych i zachowały oryginalny stół gry. Organy te działają do dnia dzisiejszego.

W 1883 r. grożąca zawaleniem wieża została przebudowana w kopułę iglicową i zaopatrzona w trójstronny zegar. W dniach 3 i 4 września 1892 r. odbyły się uroczyste obchody 150.-lecia kościoła połączone z odnowieniem wnętrza świątyni. W listopadzie 1913 r. w kościele zainstalowano ogrzewanie gazowe. W sierpniu 1917 r. w ramach ogólnonarodowej akcji pozyskiwania strategicznych surowców dla przemysłu wojennego Niemiec dzwony kościelne z kościoła parafialnego na Sowińcu i z kościoła ewangelickiego w Szklarskiej Porębie Dolnej zostały zdjęte z wież, wywiezione i przetopione na armaty. W 1922 r. członkowie gminy ewangelickiej ze Szklarskiej Poręby rozpoczęli zbieranie funduszy na nowe dzwony dla swego kościoła, które uroczyście zostały zawieszone 3 lipca 1924 r.

Nowe dzwony w Szklarskiej Porębie Dolnej nie posłużyły zbyt długo. Dwa z nich, podobnie jak przed ćwierćwieczem, zostały zabrane w 1942 r. i wykorzystane były przez przemysł zbrojeniowy III Rzeszy.

Po zakończeniu II wojnie światowej świątynia zachowała pierwotne wyposażenie wnętrza w stanie nietkniętym i odtąd jest używany przez parafię rzymskokatolicką Bożego Ciała jako kościół filialny.

Kościół salowy, wewnątrz barokowa ambona i organy. Uwagę zwracają kryształowe żyrandole z XVIII i XIX wieku. Na ścianach i parapecie obrazy Vlastimila Hofmana – ucznia Jacka Malczewskiego.

Bibliografia:
Słownik geografii turystycznej Sudetów – Góry Izerskie, Warszawa 1989;
Wojciech Kapałczyński, Jan Kotlarski,Zabytki Jeleniej Góry i powiatu,Jelenia Góra 2002;
Małgorzata Krzyżanowska-Witkowska, Łukasz Wyszomirski, Kościoły Diecezji Legnickiej, Bydgoszcz 2016.
Wikipedia
http://www.szklarskaporeba.pl/o-szklarskiej-porebie/atrakcje-i-zabytki/217-kosciol-nmp.html