W 1845 r. nastąpiło osunięcie wieży kościelnej w XIII-wiecznej świątyni, która został czasowo zamknięta. Powołana komisja stwierdziła, że budynek nie nadaje się do użytku. Do rozbiórki przystąpiono w 1852 r., po czym rozpoczęto budowę nowego kościoła według gotowego wzoru z kościoła św. Mateusza w Berlinie (architekta Friedricha Augusta Stülera), w tzw. stylu rundbogenstil (łuków kolistych). Poświęcenie kamienia węgielnego nastąpiło 15.10.1852 r. Nadzór sprawował frankfurcki architekt Emil Flaminius, zaś wykonawcą była firma Münchhoff z Myśliborza.
27 marca 1855 r. odbyła się uroczysta konsekracja świątyni. Mimo to, kontynuowano jeszcze do 1857 r. prace przy wznoszeniu wieży. Organy wykonane zostały przez berlińską firmę Lang und Dinse, w późniejszym czasie również w Berlinie wykonano witraże, inne oszklenia wykonała firma Jahn.
W 1945 r. Rosjanie uczynili z kościoła salę kinowo-widowiskową, niszcząc wiele cennych sprzętów, stanowiących jego wyposażenie. W centralnym miejscu postawiono popiersie Stalina. Zniszczona została biblioteka kościelna, zawierająca 18 tomów pierwszego wydania dzieł Lutra, przepadły księgi metrykalne i archiwum kościelne.
Od 24 grudnia 1945 r. kościół rzymskokatolicki pw. św. Apostołów Piotra i Pawła