Staroluteranie w okolicach Głogowa najwcześniej zaczęli funkcjonowanie w Krążkowie. Od 1859 r. mieli tam swój własny kościół. W Głogowie oraz w Brzegu Głogowskim spotykali się początkowo w prywatnych mieszkaniach, a duchowny przyjeżdżał ze Wschowy.

Budynek kościoła staroluterskiego w Głogowie poświęcono w 1884 r.

Parafia należała do Diecezji Poznańskiej Kościoła Stroluterskiego

Budynek kościoła

– jednonawowy z dwuspadowym dachem nawiązujący do neogotyku angielskiego

– fasada od strony ulicy schodkowa, zwieńczona iglicą

– wysunięty portal, który wieńczy krzyż

– nad drzwiami oraz wyżej nad portalem świetlik nawiązujący do róży Lutra

– po obu stronach wejścia – okna neogotyckie zwieńczone rozetami

– fasady boczne: po cztery neogotyckie okna

Parafia staroluterska w Głogowie posiadała filiał w Lesznie, dokąd dojeżdżali księża głogowscy do czasu zakończenia I wojny światowej, później filiałem opiekowali się duchowni z Czarnegolasu, k. Ostrowa

Budynek kościoła staroluterskiego został całkowicie zniszczony w trakcie działań podczas II wojny światowej.