W 1742 roku parafia ewangelicka w Podgórzynie zakupiła od miejscowego gospodarza Christophera Conrada działkę i w ciągu dwóch miesięcy wybudowała kościół. Była to skromna drewniana budowla nazywana domem modlitwy (Bethaus). W 1750 roku powódź zniszczyła niedawno postawiony Bethaus co zmusiło liczną już wtedy parafię do zbudowania większej świątyni, która zaspokoiłaby potrzeby wiernych. Budowę rozpoczęto w 1778 roku, kiedy proboszczen ewangelickim był ks. Johann Gotlieb Kernsten.

Kamień węgielny położono 3 maja 1779 roku, a już w 1780 roku budowę zakończono. Budowę prowadził mistrz murarski Liebusch z Jeleniej Góry, który pracował dla grafa von Schaffgotsch w Cieplicach. Prace stolarskie i ciesielskie wykonał Geogr Rössel z Podgórzyna oraz Jakob Höhle. Budowla oparta została na rzucie prostokąta z lekko zaznaczonymi ryzalitami w części środkowej.

Wewnątrz wybudowano dwupiętrowe kondygnacje empor wspartych na kolumnach. Strop kolebkowy pokrywała polichromia. Dach mansardowy pierwotnie został pokryty łukiem. Po środku dachu wybudowano sygnaturę z latarnią, zwieńczono cebulastą kopułką.

Po ostatniej wojnie w kościele znajdował się magazyn. W momencie przejęcia przez miejscową parafię rzymskokatolicką obiekt był mocno zrujnowany. Społecznie prowadzona odbudowa pod kierownictwem ówczesnego proboszcza, księdza Michała Darowskiego, zakończyła się sukcesem w 1982 roku. Kościół został uratowany. Obiekt zachował swoją pierwotną bryłę w postaci korpusu nakrytego dachem mansardowym z ośmioboczną sygnaturą z latarnią. Na osi ryzalit wejściowy, zamknięty trójkątnym tympanonem i prezbiterium. Wnętrze zachowało z pierwotnego wystroju tylko dwie kondygnacje empor.

http://www.zgk-karkonosze.pl/historia/podgorzyn/index.htm
J. Pilch „Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska”, 2005, 2011.

Wojciech Kapałczyński, Jan Kotlarski „Zabytki Jeleniej Góry i powiatu”, Jelenia Góra, 2002;
„Słownik geografii turystycznej Sudetów-Kotlina Jeleniogórska”, Wrocław, 1999