W 1918 r. ukończył ewangelickie gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie. Następnie zapisał się na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Warszawskiego. Studia przerwał i zaciągnął się do 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej.

W 1919 r. brał udział w walkach przeciwko Ukraińcom w Galicji Wschodniej. Ukończył szkołę telefoniczną we Lwowie (w stopniu kaprala), następnie Szkołę Podchorążych Saperów w Warszawie. W 1920 r. pracował jako działacz plebiscytowy na Mazurach. Podczas wojny polsko-bolszewickiej walczył w obronie Warszawy.

W 1921 r. zapisał się na Wydział Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1926-27 podróżował po Europie (m.in. Strasburg, Magny-en-Vexin, Montpellier, Bazylea, Wiedeń). W 1930 r. ukończył studia teologiczne. 5 października 1930 r. został ordynowany na duchownego. Skierowany do pracy duszpasterskiej na Górny Śląsk. Zajmował się polską diasporą ewangelicką. Był również prefektem szkół średnich. W roku 1931 został mianowany ewangelickim kapelanem pomocniczym górnośląskich jednostek wojskowych.

W 1932 r. współtworzył tygodnik ewangelicki „Ewangelik Górnośląski”, którego był redaktorem przez 3 lata.

W grudniu 1935 został skierowany do Brześcia nad Bugiem, gdzie w stopniu kapitana został dowódcą Duszpasterstwa Wojskowego Wyznań Ewangelickich przy Dowództwie Okręgu Korpusu nr IX w Brześciu. Z pomocą żołnierzy i ewangelików z całej Polski doprowadził do wybudowania kościoła ewangelicko-augsburskiego w Brześciu.

Za swoje osiągnięcia w pracy w Brześciu został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia w 1939 r. wyjechał na kurację do Ciechocinka. Zmarł w szpitalu w Warszawie 1 sierpnia w wieku 39 lat.

Pośmiertnie awansowany do stopnia majora.