ur. 23 lipca 1906 r. w Warszawie, zm. 24 marca 1964 r. we Wrocławiu. Ukończył Gimnazjum w Kaliszu, oraz studia teologiczne na Wydziale Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1918 roku należał do Związku Harcerstwa Polskiego. Ordynowany 16 marca 1930 r. przez biskupa kościoła ks. bpa Juliusza Burschego. Następnie odbył roczny wikariat w Krakowie, skąd przeniósł się na Górny Śląsk. W latach 1931-1936 pracuje jako katecheta w Chorzowie . Mocno związany w organizowanie i działalność Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego. Był prezesem Związku Polskiej Młodzieży Ewangelickiej. Następnym miejscem jego posługi duszpasterskiej zostaje Stawiszyn. Po wybuchu II wojny światowej zostaje uwięziony w Łodzi, gdzie został zmuszony do podpisania volkslisty. 15 kwietnia 1943 roku został wcielony do wojska niemieckiego w stopniu szeregowca i zesłany do południowej Francji. 24 sierpnia 1944 trafia do niewoli francuskiej pod Marsylią, gdzie przebywa do 24 lutego 1945 r. Od wiosny 1945 kapelan ewangelicki w Armii generała Andersa. Do Polski powraca w grudniu 1945 r. Zatrzymuje się w Chorzowie. Następnie pełni funkcję proboszcza w Sosnowcu i Szopienicach (1947-1951) gdzie organizuje życie parafialne. Następnie udaje się na Dolny Śląsk gdzie zostaje proboszczem we Wrocławiu, Wołowie i Oleśnicy. Pełnił również funkcje seniora Diecezji Wrocławskiej. We wspomnieniach wiernych zapisał się jako dobry i pracowity kaznodzieja, który swoją serdecznością i optymizmem zjednywał ludzi dla Chrystusa. Zmarł po trzynastu pracowitych latach we Wrocławiu. Spoczywa na cmentarzu św. Wawrzyńca przy ul. Bujwida we Wrocławiu. Na nagrobku widnieje fragment psalmu: Pan jest mocą i tarczą moją. Jemu zaufało moje serce. (Psalm 28,7).