Proboszcz parafii ewangelickiej w Ustroniu pomolog, pisarz. Ur. 26.01.1789 W Cieszynie, syn Jana Gotfryda, nauczyciela W latach 1807-10 studiował teologię ewangelicką na uniwersytecie w Lipsku, ponadto interesował się botaniką i medycyną.

W 1810 r. objął urząd pastora w Ustroniu i pełnił go aż do śmierci. Założył tam Bractwo Trzeźwości i dał się poznać jako dobry kaznodzieja. Bardzo czynny w zakresie polsko-ewangelickiego piśmiennictwa. Wydal książeczkę pt. „Katechizm Doktora Marcina Luthera” (Berno 1833). Dołączył do niego kazanie przeciwko pijaństwu pt. „Gorskie kapki ale zdrowe”, kazanie na półwiekowy jubileusz zboru w Wiśle pt. „Słowa nabożne, cztery pieśni okolicznościowe” oraz dodatek obejmujący początki nauki czytania po polsku. Dodatek ten później rozszerzył i wydał osobno jako elementarz języka polskiego (1853).

Największy rozgłos zyskał jako pomolog i propagator sądownictwa, warzywnictwa i kwiaciarstwa. Napisał książeczkę poświęconą sadownictwu pt. „Książeczka o sadach i owocu względem nabywania, wychowania, pożytkowania, z baczeniem osobliwym na położenie klimatu śląskiego” (Berno 1844). Jego uczniowie jak np. J. Drozd; krzewili te metody jeszcze w początku XX wieku. Układał również wiersze okolicznościowe, jak np.: „Na kopaczki”, „Na Nowy Rok” (1844, 1845). W 1848 r. został wybrany z okręgu bielskiego do Zgromadzenia Narodowego we Frankfurcie Jego poglądy były bardzo umiarkowane, połączyły go też z większością liberalną w Zgromadzeniu; pomimo to kilka razy solidaryzował ze stanowiskiem lewicy.

W cieszyńskich „Nowinach dla Ludu Wiejskiego” publikował artykuły w duchu orientacji frankfurckiej. Kilka jego utworów pisanych słabą polszczyzną i pełnych zachwytów dla cesarza ogłosiło później pismo „Gwiazdka Cieszyńska”” (1853). Ostatni z nich „Kochanie tu a miłość tam”” ukazał się już po jego śmierci. Przetłumaczył też na język polski pieśni nabożne niemieckie i czeskie pt. „Pieśni pogrzebne i szkolne” (Cieszyn 1853) orał, ułożył w 1844 r. podręcznik dla szkół pt. „Historie biblijne czyli dzieje Starego i Nowe Przymierza” (1851), którego rozpowszechnienie władze wstrzymały.

Zmarł 9.02.1856. Ożeniony z Julią Schimko, miał 3 synów: Hermana Juliusza, pastora w Jaworzu, Oskara, pastora, Teodora znanego podróżnika i przyrodnika.

źródło: http://www.ustron.luteranie.pl/proboszczowie,46.html