Urodził się w Gostyninie w nauczycielskiej rodzinie Edwarda i Matyldy Wittenbergów. Ukończył szkoły w Gostyninie. Maturę uzyskał w Sosnowcu, gdzie przebywał u swego starszego brata Artura. W 1921 r. ukończył studia na Wydziale Teologii Ewangelickiej w Lipsku. Został ordynowany 25 września 1921 r. w Warszawie i został wikariuszem stołecznej parafii. W 1922 r. został administratorem parafii w Żyrardowie, gdzie następnie został proboszczem. Po wybuchu II wojny światowej, 16 grudnia 1939 r. został aresztowany i osadzony w więzieniu przy ul. Daniłowiczowskiej w Warszawie. Następnie został uwieziony na Pawiaku, gdzie przebywał do kwietnia 1940 r. Realizował wizję kościoła ks. bpa Burschego. Po zwolnieniu z więzienia zabroniono mu pracy w Kościele. W tym okresie pracował w Elektrowni Warszawskiej. Po zakończeniu wojny rozpoczął pracę duszpasterską na Mazurach, gdzie objął administrację parafii w Pasymiu, Dźwierzutach, Nowej Wsi, Nowym Dworze, Jedwabnie i Rudzie. Umarł w Gdańsku dnia 4 maja 1967 r. Za swoją służbę społeczną odznaczono go Złotym Krzyżem Zasługi.