Proboszcz parafii ewangelickiej w Ustroniu. Ur. 10.03.1878 w Gródku (Zaolzie), był synem zagrodnika Pawła i Anny z Byrtków. Uczył się w gimnazjum w Cieszynie. W latach 1902-06 studiował prawo i teologię na uniwersytecie w Wiedniu. Po otrzymaniu licencjatu z prawa i złożeniu pierwszego egzaminu teologicznego wyjechał do Lipska, gdzie w 1906 r. złożył egzamin II stopnia teologii ewangelickiej i został powołany na wikarego w parafii ewang. w Ustroniu, a od 1909 r. na jej proboszcza. Pozostawał na tym stanowisku, z przerwą podczas I wojny światowej, aż do śmierci.
W 1922 r. był współzałożycielem Stowarzyszenia Księży Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce, a od następnego roku jego długoletnim przewodniczącym i dyrektorem. Z jego inicjatywy odbył się w Ustroniu w 1924 r. założycielski zjazd Związku Towarzystw i Zborów Ewangelickich, w którym okresowo sprawował także funkcję przewodniczącego. W 1926 r. przyczynił się do reaktywizacji wzajemnej pomocy zborowej w Bratniej Pomocy im. Gustawa Adolfa i został wybrany jej prezesem. W tym samym roku z jego inicjatywy powstał Spółdzielczy Bank Ewangelicki w Ustroniu, którego był przewodniczącym. W łatach 1927-28 stał na czele zarządu Związku Polskiej Młodzieży Ewangelickiej.
W 1928 r. zbudował Dom Zborowy w Ustroniu oraz Zakład Emerytalny dla niezdolnych do pracy pastorów w Wiśle. W latach 1919-32 był członkiem zespołu redakcyjnego czasopisma „Poseł Ewangelicki”, a w latach 1933-37 jego wydawcą i okresowo redaktorem. W „Pośle Ewangelickim” publikował liczne artykuły, przemówienia i kazania. W latach 1919-39 na probostwie ustrońskim mieściła się też redakcja „Kalendarza Ewangelickiego”, z którą ściśle współpracował.
W okresie międzywojennym był też długoletnim przewodniczącym Wydziału Synodalnego i jako prawnik brał udział w pracach Komisji Prawnej Synodu w Warszawie. W 1937 r. został wybrany seniorem dożywotnim diecezji śląskiej. W okresie I wojny światowej, w październiku 1939 r., został pozbawiony praw duszpasterskich, a w kwietniu 1940 r. aresztowany i z więzienia cieszyńskiego przewieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau. W 1940 r. więziono go w obozie koncentracyjnym w Gusen, po czym ponownie w Dachau aż do 1942 r.
Po wyzwoleniu w 1945 r. objął ponownie urząd proboszcza i seniora w Ustroniu, poświęcając się przede wszystkim działalności charytatywnej. Opiekował się wdowami i sierotami po zmarłych pastorach, odbudował ze zniszczeń wojennych zakład opieki kościelnej i diakonatu dla sióstr ewangelickich „Ebenezer” w Dzięgielowie. Reaktywizował ponownie działalność Bratniej Pomocy im. Gustawa Adolfa w Cieszynie, organizował na nowo ruch stowarzyszeniowy polskiej młodzieży ewangelickiej i ewangelicki ruch śpiewaczy. Był odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1937).
Zmarł nagle 19.01.1954 w Ustroniu, pochowany został na miejscowym cmentarzu ewangelickim. Ożeniony z wdową Marią Wałach z domu Janik, nie pozostawił potomstwa.