Urodził się w Toruniu jako najmłodszy syn imigranta ze Szwecji. Studiował teologię  i filologię w Lipsku. Po dwuletnich staraniach został w roku 1791 lektorem języka i literatury polskiej. W latach 1795-1803 przebywał w Wiedniu, gdzie udało mu się uporządkować księgozbiór J. M. Ossolińskiego.  Od 1803 r. przebywał w Warszawie. Jego największym dziełem jest pierwszy słownik języka polskiego. Był również pedagogiem i prezesem Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych. Twórca i dyrektor Biblioteki Publicznej przy Uniwersytecie Warszawskim.  Zmarł 8 sierpnia 1847, został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.